🏴 🕌روز هفتم محرم : در این روز عبدالله بن زیاد نامه‏ اى به نزد عمربن سعد فرستاد و به او دستور داد تا با سپاهیان خود بین امام حسین و اصحابش و فاصله ایجاد كرده و اجازه نوشیدن حتى قطره ‏اى آب را به امام ندهد، همانگونه كه از دادن آب به عثمان بن عفان خوددارى شد!! عمربن سعد نیز فوراً عمر بن حجاج را با پانصد سوار در كنار مستقر كرد و مانع دسترسى امام حسین و یارانش به آب شدند، و این رفتار غیر انسانى سه روز قبل از شهادت امام حسین علیه ‏السلام صورت گرفت. در این هنگام مردى به نام عبدالله بن حصین ازدى كه از قبیله بجیله بود فریاد برداشت كه: اى حسین! این آب را دیگر بسان رنگ آسمانى نخواهى دید! به خدا سوگند كه قطره‏ اى از آن را نخواهى آشامید تا از عطش جان دهى! امام حسین علیه‏ السلام فرمود: خدایا او را از تشنگى بكش و هرگز او را مشمول رحمت خود قرار مده! حمید بن مسلم مى ‏گوید: به خدا سوگند كه پس از این گفتگو به دیدار او رفتم در حالى كه بیمار بود، قسم به آن خدایى كه جز او پروردگارى نیست، دیدم كه عبدالله بن حصین آنقدر آب مى‏ آشامید تا شكمش بالا مى ‏آمد، و آن را بالا مى ‏آورد! و باز فریاد مى‏زد: العطش! باز آب مى‏ خورد تا شكمش آماس مى‏ كرد ولى سیراب نمى‌شد! و چنین بود تا جان داد. دَد همه سیراب و می مکید زقحط آب سلیمان کربلا...🏴