حضرت رقیه(سلام‌‌الله‌ علیها)، حافظ جان امام(علیه‌السلام) و دیگر اسرای کربلا امام صادق(صلوات‌الله‌علیه) فرمودند: «وقتی علی‌ بن‌ الحسین(علیهماالسلام) و دیگر اسرای کربلا را به نزد یزید بن‌ معاویه(علیهمالعائن‌الله) بردند، آنان را در خانه‌ی مخروبه‌ای در شام حبس کردند؛ بعضی از اهل‌بیت گفتند: "ما را در این خرابه حبس کرده‌اند که دیوارهایش بر سرمان فرود آید!" سربازانی که نگهبانِ ایشان بودند، به زبان رومی به یک‌دیگر گفتند: "آن‌ها می‌ترسند که خانه بر سرشان فرود آید؛ نمی‌دانند که فردا آن‌ها را خارج کرده و خواهند کُشت!" امام سجاد(علیه‌‌السلام) فرمودند: «هیچ‌کس مثل من زبان رومی را بلد نبود (ولی سربازان نمی‌دانستند که تکلّم آنان را متوجه می‌شوم).» 📚 بصائر الدرجات (صفار قمی)، ص ۳۳۸. بحارالانوار (علامه‌ مجلسی)، ج ۴۶، ص ۷۰ حضرت رقیه(سلام‌‌الله‌ علیها) با خوابی که دیدند و بهانه‌ی پدر گرفتند و سپس شهادت آن بانوی سه‌ساله، باعث ایجاد ولوله‌ای در شام شد که منجر به ترس یزید ملعون از آشوب و تغییر تصمیم آن خبیث در قتل اهل‌بیت و خروج آنان از خرابه و درنتیجه، حفظ جان امام زمان‌شان و دیگر اسرای خاندان رسالت شد.