۱۵۵۴ - امر به معروف و نهی از منکر برای اين است که «معروف» رواج گيرد و «منکر» محو شود. در جايي بايد امر به معروف و نهی از منکر کرد که: ۱- احتمال بدهیم اين کار اثر دارد، ۲ - افساد این‌کار بیش از اصلاح آن نباشد. برای امر به معروف و نهی از منکر باید بصيرت در عمل داشت. آدمی که بصيرت در عمل ندارد نمی‌تواند پيش بينی کند که اين کار او اثر دارد یا ندارد و این که کارش افساد دارد یا ندارد و اگر افساد دارد افسادش بیش از اصلاحش نباشد. در ساير تکاليف گفته نشده که اگر دیدی اثر دارد انجام بده و اگر دیدی اثر ندارد انجام نده و تشخيص آن بر عهده مردم گذاشته نشده است. درباره نماز گفته نشده اگر ديدی مفيد است بخوان و اگر ديدی مفيد نيست نخوان. در روزه هم گفته نشده اگر احتمال می‌دهی فايده دارد بگير و اگر احتمال نمی‌دهی نگير. همچنين در حج يا زکات يا جهاد اين‌چنين قيد نشده است. اما در باب امر به معروف و نهی از منکر اين قيد هست که بايد ديد چه اثری دارد و آيا اين کار در جهت صلاح اسلام و مسلمين است يا نه؛ و تشخيص آن بر عهده‌ی خود عاملان اجراست. اين شرط که بصيرت در امر به معروف و نهي از منکر واجب است، مورد اتفاق جميع فِرَق اسلامي است به استثنای خوارج. آنها روی همان جمود و خشکي و تعصب خاصی که داشتند می‌گفتند امر به معروف و نهی از منکر تعبد محض است، نبايد نشست در اطرافش حساب کرد. طبق همين عقيده با علم به اين‌که کشته می‌شوند و خون‌شان هدر می‌رود و با علم به اين‌که هيچ اثر مفيدی بر قيام‌شان مترتب نيست، قيام و يا ترور می‌کردند. برگرفته از کتاب جاذبه و دافعه‌ی علی علیه‌السلام صفحات ۱۱۴ تا ۱۲۵ گروه شهید امیر رضا علی‌زاده ☝️ از پیام‌های دریافتی☝️ 💠کانال اطلاع‌رسانی چلچراغ معارف و احکام حم 👇 eitaa.com/chelcheraaqHM 🙏گروه هم‌اندیشی چلچراغ معارف و احکام👇 https://eitaa.com/joinchat/3850895565Cc7624a74fe