این نشانه‌ای از اقتدار ماست!
نشست کمیسیون مشترک برجام با حضور هیئت دیپلماتیک جمهوری اسلامی، کشورهای ۱+۴ و معاون دبیرکل سرویس اقدامات خارجی اتحادیه اروپا از روز سه‌شنبه گذشته در وین آغاز شد و روز جمعه به پایان رسید.
گزاره‌های تحلیلی: ۱- اینکه آمریکایی‌ها آیا تحریم‌های خود علیه جمهوری اسلامی ایران را در این دور از مذاکرات بر خواهند داشت یا نه، مهم است؛ اما از آن مهم‌تر این است که آمریکا پس از یک دوره فشار حداکثری و ناکامی، حاضر شده با دو پیش‌شرط ایران کنار بیاید. ۲- این واقعیت نظام بین‌الملل است که هر بازیگری قدرت بیشتری داشته باشد، بیشتر می‌تواند منافع خود را استیفا کند. این نشانه‌ای از اقتدار ایران است که غرب را وادار کرده که با واقعیت کنونی کنار بیاید. ۳- یقیناً تغییر رفتار آمریکا محصول دیپلماسی هَپروتی یا تضمین یک امضا نیست، بلکه بر اساس این ادراک ذهنی در تصمیم‌گیران کاخ سفید این برآورد استوار شده که ادامه وضع فعلی مساوی است با عبور جمهوری اسلامی از کمند تحریم‌های غرب و هم‌زمان دریافت پاسخ درون‌برجامی و فرابرجامی؛ به عبارتی، طرف مقابل به این درک رسیده که جمهوری اسلامی در مقابل فشارها ایستاده و در حال دادن پاسخ عملی است. ۴- اکنون اتخاذ مقاومت فعال که مبتنی بر مقاومت ملی، انسجام داخلی و متوازن‌سازی فشارها بوده و نمود آن در قانون مجلس (اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها)، اقدامات فرابرجامی و برنامه همکاری راهبردی بلندمدت با چین و روسیه تعیّن یافته، به شکل فوق‌العاده‌ای دست مذاکره‌کنندگان را پر کرده و در حال نتیجه دادن است. ۵- هرچند در این دور از مذاکرات نتیجه خاصی حاصل نشد، اما لاجرم طرف مقابل راهی جز تسلیم در مقابل اراده جمهوری اسلامی ندارد؛ زیرا که جمهوری اسلامی در این دور با دست برتر به مذاکره آمده و این در حالی است که طرف مقابل دیگر چیزی برای فشار مضاعف بر ایران در چنته ندارد.
جمع‌بندی: شکی نیست که مسیر پیموده شده بسیار سخت و دشوار بوده، اما به شکل بی‌سابقه‌ای نتیجه‌بخش است و هم‌زمان به‌صورت فوق‌العاده بر اعتبار و جایگاه بین‌المللی ایران افزوده است. اکنون جمهوری اسلامی در پرتو اتخاذ مقاومت فعال، طرف زورگو را وادار به مذاکره بر مبنای پذیرش رفع تحریم‌های خود و متعاقباً راستی‌آزمایی از ناحیه ایران نموده و این مهم، جز انعکاس اقتدار ایران نیست. این واقعیت نشان می‌دهد که جمهوری اسلامی نگاه راهبردی به موضوعاتی همچون سیاست خارجی دارد و نخواهد گذاشت منافع ملی خرج جریان‌ها و سیاست‌زدگی‌ها شود که اگر غیرازاین بود دیگر از ایران انقلابی مؤلفه‌ای به نام قدرت باقی نمی‌ماند. (نویسنده: احمد بنافی)