💓 روزها فکر من این است و همه شب سخنم 🌳 که چرا غافل از احوال دل خویشتنم 🌾 از کجا آمده ام آمدنم بهر چه بود 💐 به کجا میروم آخر ننمایی وطنم 🌷 مانده ام سخت عجب کز چه سبب ساخت مرا 🍂 یا چه بوده است مراد وی از این ساختنم 🎋 آنچه از عالم عِلوی است من آن می گویم 🍀 رخت خود باز بر آنم که همانجا فکنم 🕊 مرغ باغ ملکوتم نِیم از عالم خاک 🔗 چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم 🌸 کیست آن گوش که او می شنود آوازم 🌼 یا کدام است سخن می‌کند اندر دهنم 🌺 کیست در دیده که از دیده برون می نگرد 🌻 یا چه جان است نگویی که منش پیرهنم 🍄 تا به تحقیق مرا منزل و ره ننمایی 🌱 یک دم آرام نگیرم نفسی دم نزنم 🎍 می وصلم بچشان تا در زندان ابد 🌿 به یکی عربده مستانه به هم درشکنم 🥀 من به خود نامدم اینجا که به خود باز روم 🌹 آنکه آورد مرا باز برد تا وطنم ☘ تو مپندار که من شعر به خود می گویم تا که هشیارم و بیدار یکی دم نزنم 💓