"دانستنیهای زیبا"
مرضیه با پرخاش گفت: این حرفا چیه که می زنی آقا یوسف؟ از شما بعیده. پژمان نگاهش کرد. -مرضیه خانم وقت انکار نیست، چند ساله که پنهون کردین، حتی خاله کتی هم راضی نبود. مرضیه تیز به پژمان نگاه کرد. -شما چرا خودتو نخود هر آش می کنی؟ یحیی به شدت بهم ریخته بود. نمی توانست جواب هیچ کسی را بدهد. ژاکلین هم گیج بود. آیسودا به آرامی گفت: این بحث ها بمونه برای بعد. بیشتر از همه دلش می خواست از قضایا سر در بیاورد. ولی وسط عروسی بحث این حرف ها نبود. می ترسید کار به درگیری برسد. آبرویشان همه جا می رفت. یوسف با چشمانی غبار گرفته به آیسودا نگاه کرد. -یه هدیه ی دیگه برات دارم. آیسودا کنجکاو نگاهش کرد. یوسف با لبخند گفت: سند پاک شدن پدرت... -یعنی... -یعنی پدرت همه چیزو بوسید و گذاشت کنار. پژمان لبخند زد. آیسودا محکم دست یوسف را گرفت. -ممنونم، ممنونم، این بهترین هدیه ای بود که می تونستی بهم بدین. -اون عمارت رو دیروز فروختم، پولشم واریز شد ه حساب خیریه، خبری از هیچی نیست. -خداروشکر. پژمان نفسش را تند بیرون داد. بلاخره همه چیز ختم به خیر شد. مرضیه تلخ نگاهشان می کرد. آخر هم طاقت نیاورد و همراه یحیی دست ژاکلین را گرفت و از مجلس بیرون رفتند. آیسودا اصلا ناراحت این موضوع نبود. فعلا عشق مهم بود. و مردی که کنار گوشش می خندید. می توانست هزار ستاره ی روشن از چشمانش بچیند. آخر شب که تا دم در خانه شان بدرقه شان کردند، آیسودا از تک تکشان تشکر کرد. شاید هم بیشتر دلش گرم حضور یوسف بود. ولی که فقط با فهمیدن زنده بودن دختر و حالا دخترهایش، همه چیز را کنار گذاشت. شریف نبود. ولی شریف شد. پژمان در را که بست، دست زیر دست و پای آیسودا انداخت و بلندش کرد. -جان دل من، خانمم... -خانمت میمیره برات آقا. -خدا نکنه. او را به داخل برد. 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 آیسودا عطر تن پژمان را نفس کشید. -خوش بوترین مرد دنیایی. زیر گردن پژمان را بوسید. -تنت نخاره زن. آیسودا بلند زیر خنده زد. -یاد فیلم فارسیا افتادم. پژمان جلوی اتاق خواب روی زمین گذاشتش. -دلبر من... آیسودا درون لباس عروسش پیچ و تاب خورد. پژمان دست به سینه به دیوار تکیه داد و نگاهش کرد. بلاخره مال خودش شد. بلاخره به دستش آورد. آیسودا مقابلش ایستاد. -ممنونم که پای به دست آوردنم موندی. -هیچ وقت دست ازت برنداشتم. -هیچ وقت هم دست از سرم برندار. -مگه مرده باشم. آیسودا نزدیکش شد. لب های سرخ رنگش را روی لب پژمان گذاشت. عمیق بوسید. وقتی از او جدا شد گفت: مرگ نداریم تو حرفامون. پژمان دست دور کمرش انداخت و گفت: بچه چی؟ آیسودا به قهقه خندید. -در خدمتم آقا. -یعنی امشب قراره بهم بچه بدی؟ -هرچی تو بخوای. پژمان گونه اش را بوسید. -لباساتو عوض کن خیلی سنگینه. آیسودا فورا ناله کرد. -وای آره، از کت و کول افتادم. به پشت چرخید. پژمان زیپ لباسش را پایین کشید. پشت کمرش را نرم بوسید. مورمورش شد. داخل اتاق خواب شد. لباس را از تنش درآورد و با لباس زیر روی تخت نشست. سرش سنگین بود. -میریم سراغ عموم؟ -هفته ی دیگه. -ممنونم. -چرا؟ -اگه در مورد ژاکلین نمی گفتی عموم هیچ وقت حرفی نمی زد. 🍁🍁🍁🍁🍁🍁🍁 🍁http://eitaa.com/cognizable_wan
109 مشاهده