مرد مجرد ۳۰ / ۴۰ ساله باید در محدوده‌ی سنی خودش دنبال شریک زندگی باشد. چرا چون در این سن پول و موقعیت شغلی داریم؛ به خود اجازه بدهیم دختری را که سهم یک پسر جوان از رده سنی خود است را به همسری خود در می‌آوریم و انتخاب‌های آن جوان را محدود و تنگ‌تر می‌کنیم؟ آیا این‌ها از مصادیق ظلم و حق‌الناس نیست؟