🔞داستان ساقی و زن بسیار زیبای زرگر گفته اند که در شهر بخاری زرگری بود و زن خوبرو و زيبا و خوش گل داشت، و يک ساقی (آب رسان) در طول سه سال مقرر گرديده بود تا آب اين خانه را برساند. روزی از روزها ساقی دست زن زرگر را از فرط شهوت فشرد. بيگاه وقتيکه زرگر به خانه آمد، زنش از شوهر دريافت نمود که امروز چه جرمی را خلاف مرضات خداوند مرتکب شده ای. زرگر در پاسخ گفت: من هرگز کاری نکرده ام که خشم خداوندی را انگيخته باشد، ليکن در اثر اصرار زنش مجبوراً شوهر اقرار نمود که امروز يک زن نزد من در دکان آمد، دستبندی  با خود داشتم در مچ (بند دست) وی انداختم، – دستبند حلقهء زنجير از طلا و يا نقره که زنان در دست خود می اندازند – وقتيکه چشمم بر سفيدی دستش افتاد، شهوت که با طبع انسانی آشنائی دارد بر من حمله ور گرديد ديگر توان نداشتم که نفس خويش را کنترول کنم، بلا اختيار بند دست سفيد اندام را فشردم. زن زرگر که اين افسانه شنيد با غلغله آواز افراشت که امروز ساقی با ناموس تو عين عملکرد را تکرار نمود. زرگر از کرده اش متأسف گرديد و توبهء نصوح را در پيش گرفت. روز پسين ساقی از زن زرگر معذرت خواست که من در اثر انگيخت ابليس ديروز با تو روش نامبارک را پيشه کردم. زن جواب داد نه خير در حقيقت جرم از تو نيست، بلکه شوهر من در دکان خود گناهی را مرتکب شده بود. خداوند ساقی را فرمان داد که آن قرض را اداء نمايد. وقتيکه از جرمش نادم شد و معامله را با پروردگار خود راست کرد، تو نيز با اهل خانهء او روش نيک اختيار نمودی. إنسان و کردار ناشایست او. 📚مؤلف: جمال بن عبد الرحمن اسماعيل مترجم: عبد البصير امين بدخشانی @daanestaanii