كربلا، آرزوى هرلحظه از زندگى ماست... فرقى نميكند چه وقتي باشد؛ صبح يا نيمه شب اما انگار در ماه رمضان اين عشق و عطش بيشتر ميشود... نميدانم به راستى سرش در چيست! همانقدر كه دم دم هاي اذان تشنگى امانت را بريده عطش رسيدن به كربلاي ارباب هم در عمق جانت رسوخ ميكند و بيشتر و بيشتر ميشود انگار تمام سال را منتظرى تا اين ماه برسد و تو همنوا شوى، با عطش و آه و آب... اما اينبار عطش كربلاي ارباب ما را تشنه كرده.. ♥️ ‌ ‌ ‌