اَعوذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيطانِ الرَّجيم بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ الّلهُمَّ صَلِّ عَلَی مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَعَجِّلْ فَرَجَهُمْ وَالْعَنْ اَعْدائُهُمْ اَجْمَعینْ ⭕️ سَنَسْتَدْرِجُهُم... ❌🛑❌ یکی از امور حیرت انگیز در قرآن مجازات خداوند با دادن نعمت به انسان غافل است، در ظاهر نعمت است، و در باطن مجازات... «فَذَرْنِي وَمَن يُكَذِّبُ بِهَٰذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُم مِّنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ» (قلم/۴۴) ﭘﺲ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ کسی ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻦ [قرآن] ﺭﺍ ﺗﻜﺬﻳﺐ میﻛﻨﺪ، ﻭﺍﮔﺬﺍﺭ! ﻣﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺭﺍهی ﻛﻪ نمیﺩﺍﻧﻨﺪ، ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ [ﺑﻪ ﺳﻮی ﻋﺬﺍﺏ] ﭘﻴﺶ میﺑﺮﻳﻢ. 🔸قرآن می‌فرماید "سنستدرجهم" (استدراج) ⁉️استدراج یعنی چه؟ 🔸استدراج (به تدریج) در لغت به معنای این است که کسی در صدد بر آید پله پله و آرام آرام از مکانی بالا رود و یا پایین آید و یا نسبت به مکانی نزدیک یا دور شود 🔸استدراج عبارت است از مجازات خداوند، از طریق افزایش نعمت بعد از نعمت، وبه صورت تدریجی که مشمولین این سنت، استغفار وتوبه را فراموش می‌کنند ودر آخرت به عذاب می‌رسند و یا یکباره آن نعمت ها را از دست می‌دهند و مورد عذاب واقع می‌گردند 🔸استدراج از سنتهای الهی است، یعنی نزدیک شدن به عذاب الهی به تدریج، آهسته آهسته... بر اساس روایات کسی که خداوند مدام نعمت‌هایش را در اختیار او قرار می‌دهد، اما شکرگزار نیست و به گناه‌کردن ادامه می‌دهد، دچار استدراج شده است. 🔸نظر علامه شهید مرتضی مطهری در مورد استدراج: بر اساس سنتهای الهی، برخورداری از نعمت‌ها به‌ خودی‌خود نشان‌ دهنده استدراج نیست... بلکه عکس‌العمل انسان در برابر آنها تعیین می‌کند گرفتار استدراج شده است یا خیر. اگر فردی ثروتمند بود ولی هیچ خیرات و مبراتی نداشت، وجوهات شرعی را پرداخت نمی‌کرد، به مستمندان و اقوام نیازمند کمک نمی‌کرد، حرص جمع آوری مال داشت، عبادت نمی‌کرد، در مقابل خداوند متواضع و فروتن نبود... این شخص گرفتار استدراج شده... ولی اگر فردی ثروتمند با ثروتش، نیاز و حوائج فقرا و نیازمندان را برآورده و اهل پرداخت وجوهات شرعی بود، شامل استدراج نیست... نوع رفتار انسان در مقابل نعمت الهی تعیین کننده استدراج است 🔸 روایت شده است که خداوند تبارک و تعالی فرشته‌ای را به زمین فرستاد و او زمانی طولانی در زمین درنگ کرد و سپس به آسمان عروج نمود. به او گفته شد: چه دیدی؟ گفت عجایب فراوانی دیدم و عجیب‌ ترین چیزی که دیدم این بود که بنده‌ای غرق در نعمت بود و روزی تو را می‌خورد... تکبر و فخرفروشی می‌کرد و گرفتار معصیت بود. از جسارتش به شما و بردباری‌ات درباره او تعجب کردم. خداوند عزوجل فرمود: از بردباریم درباره او تعجب کردی؟! گفت: آری، پروردگارا! فرمود: من او را پنجاه سال است که مهلت داده‌ام و در این مدت اندک آسیبی به او نرسیده و از دنیا چیزی نخواسته مگر بدان رسیده و در این مدت خوردنی و آشامیدنی‌هایش بر او ناگوار نشده است. (استدراج) تا ناگهان در حالی که غرق غفلت است جانش را بگیرم... 📚الخصال، جلد ۱، صفحه ۴۱  وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى ✍️حبیب الله یوسفی