🔰 در محضر حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی مدظله العالی: 💠 نجات از دشمن داخلی 🔹 ما گرفتار یك دشمن داخلی هستیم كه این دشمن داخلی چند كار می‌ كند، خوب را بد نشان می ‌دهد, بد را خوب نشان می ‌دهد, ما برای نجات از این دشمن داخلی كه آن دشمن بیرونی یعنی ابلیس هم همین كار را می ‌كند, چندتا راه داریم: راه اوّل شناخت و علم است كه علم سهم تعیین ‌كننده ‌ای دارد که آدم بداند چه چیزی حق است و چه چیزی باطل; چه چیزی خیر است و چه چیزی شرّ؛ چه چیزی زشت است و چه چیزی زیبا; چه چیزی صدق است و چه چیزی کذب؛ خاصیت علم این است. چیز دیگری که در کنار علم نافع است, ایمان و اعتقاد به اینکه آنچه را که قرآن و عترت گفتند «حَقٌ لاَ رَیبَ فِیهِ» است. راه سوم این است كه ما باطن اشیاء را بفهمیم. 🔹 برای ائمه (علیهم السلام) گذشتن از گناه خیلی آسان بود، چرا؟ چون اینها نه تنها عالِم بودند كه بعد از این كیفر هست, نه تنها ایمان داشتند كه خدا حق می ‌گوید؛ برای اینكه باطن كار را می‌ دیدند. اگر كسی باطن كاری را ببیند و بداند این زرق و برق، آن طرفش آلودگی و لجن است. 🔹 وجود مبارك حضرت امیر وقتی به مقام خلافت رسید كلّ خاورمیانه در اختیار او بود, حضرت در برابر این حكومت وسیع خاورمیانه گفت این «عَفْطَةِ عَنْز»[1] است؛ اینها راحت‌ هستند برای اینكه نه تنها می ‌دانند باطن گناه بد است, نه تنها ایمان دارند كه خدا فرمود: باطن گناه بد است, باطن كار را هم می ‌بینند؛ لذا زرق و برق دنیا نمی ‌تواند درباره اینها اثر كند. این است كه خدا فرمود شما اگر زنده بشوید یا می ‌فهمید یا باور دارید یا می ‌بینید. اگر كسی به این مقام رسید؛ آن وقت راحتِ راحت است؛ ﴿اسْتَجیبُوا﴾[2] ما هم به اندازه خودمان می ‌توانیم, حوزه ابتلای ما مگر چقدر است؟ ما در محدوده خاص، زندگی محدودی داریم، ما به همین اندازه می‌ توانیم بفهمیم فلان کار باطن آن چیست یا بفهمیم یا باور كنیم یا ببینیم; اینها «مانعة الخلوّ» است, جمع را شاید. [1]. نهج البلاغة(للصبحی صالح)، خطبه3. [2]. سوره انفال، آیه24؛ ﴿اسْتَجیبُوا لِلَّهِ وَ لِلرَّسُولِ إِذا دَعاكُمْ لِما یحْییكُمْ﴾. 📚 درس اخلاق تاریخ: 1396/04/15 🆔 @daftar_ayatollah_javadi_amoli