برایمان طبیعی بود اگر سخنرانی می کرد و می رفت اما دو ساعت بعد از آن هم ماند. صف سوم نماز جماعت دوشادوش طلاب ایستاد، افطار را در میان ما بود. با این که روز کاری سنگینی را گذرانده بود اما با صبر و حوصله با یکایک جامعه نخبگانی حاضر گفتگو کرد و صمیمانه وقت گذاشت... راهش پر رهرو باد!