در ابریشم عادت آسوده بودم تو با حال پروانه ی من چه کردی مگر لایق تکیه دادن نبودم تو با حسرت شانه ی من چه کردی مرا خسته کردی و خود خسته رفتی سفر کرده با خانه ی من چه کردی.. جهان من از گریه است خیس باران تو با سقف کاشانه ی من چه کردی....