تدبر در سیره امام کاظم علیه السلام (55 سال) – نقش همگانی‌سازی فرهنگ وحیانی‌ولایی اهل‌بیت از طریق مردم‌داری که در دو دوران: 1. قبل از امامت (20 سال)- که رویکردهای ایشان شامل: (1. بهره مندی از محضر پرفیض امام صادق(ع) هم از بعد علمی و هم معنوی – 2. حمایت از امام) 2. دوران امامت (35 سال) که در سه عرصه: الف. عرصه ولایی‌ سیاسی- نقش تأکید بر امامت اهل‌بیت حتی در حضور مدعیان خلافت عباسی که راهبردهای ایشان شامل: (1. تثبیت جریان امامت از طریق: تاکید بر منصوص بودن امام از جانب خدا- تاکید بر ابن رسول الله بودن ایشان- استفاده از کرامات برای اثبات امامت خود و نفی امامت دیگری- 2. استمرار راهبرد تقیه: الف. وحدتی ب. امنیتی از طریق: جلوگیری از بهانه جویی خلفا- مناظره با خلفا- 3. تاکید بر عدم مشروعیت سیاسی خلفا عباسی از طریق: تأیید قیام حسین بن علی- منع ارتباط گسترده عمومی با حکومت- 4. تأکید بر هماهنگی دیانت و سیاست، علی بن یقطین- 5. هدایت امت در همه شرایط حتی در زندان از طریق: قائم مقامی امام رضا(ع)- پاسخگویی به استفتائات در زندان- تعیین وکلا برای تدبیر امور دینی مردم- وصیت ب. عرصه معارف وحیانی- نقش صیانت از میراث فرهنگی امام صادق(ع) که رویکردهای ایشان شامل: (1. مناظره و مبارزه علمی و عملی با فرقه های انحرافی- 2. نشر اندیشه اهل بیت از طریق دعوت شاگردان به مناظره) ج. عرصه اجتماعی- نقش مردم داری سامان یافته برای دین مداری که رویکردهای ایشان شامل: (1. تربیت: الف. فرزندان زیاد در قبایل مختلف ب. شاگردان 319 نفر- 2. رسیدگی به حوائج مردم به گونه ای که پایگاه های وسیع مردمی را به دست آوردند- 3. جلوگیری از فروپاشی اخلاقی و معنوی جامعه از طریق امر به معروف و نهی از منکر- 4. تأسیس سازمان وکالت برای ارتباط سامان یافته علمی و مالی مردم با ایشان) ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ @daneshname_jz