باسمه تعالی به نام حضرت مادر باید رخصت گرفت. باید وضو ساخت برای بر زبان آوردن نام مبارکْ دخترِ بهترین خلق خدا. همو که نسبت به مردمان ﴿عزیزٌ علیه ما عَنِتُّم حریصٌ علیکم﴾ بود، همو که اسوه و رحمةللعالمین بود. از قبل برایش به چله نشست. طعام بهشتی تناول کرد و نزد خدیجه رفت. روز 20 جمادی الثانی سال پنجم بعثت است گُل و گُلاب و خُتن بیاورید، کوثر جانِ خدیجه و محمد ﷺ در مکه چشم به جهان گشوده است و با آمدنش مُهر ابتر بودن را بر سینهی دشمنِ پدرش عاصبنوائل کوبیده است. دل آسوده میباش اندر زمانه      که نسل تو برپاست زین یکه دختر زمین گردد از نسل پاکت گلستان    زمان گردد از آل طه منوّر     تو زهرا، عذرا، معصومه، حوراء إنسیه، حُرَّه، مبارکه، بتول، طاهره، حَصان، زکیه، مریم کبری، راضیه، صدیقه، مرضیه، نوریه، رضیه، سماویه، سیدة نساء العالمین، حانیه، منصوره، محدثه، زاهده، طیبه، أم ابیها، تقیه، بَرَّه، مطهره، شهیده، صادقه، رشیده، فاضله، نقیه، علیمه، غرّاء، مهدیه، صفیه، عابده، متهجده، قانته هستی. تو سیدة، مصلّیه، قائمة، شاهدة، صائمة، ولیة، زاکیة، سلیمة، حلیمة، حبیبة، جمیلة، حفیفة، صالحة، مصلحة، صبیحة، محمدة، نصیبة، مجیبة، شریفة، مکرمة، عالمة، فاتحة، منعمة، داعیة، معلمة، شافعة، مشفقة، جاهدة، ناصحة، متجهدة، راقیة، ناصیة، حاضرة، وافیة هستی. همهی این صفات صحیح، فقط این را بگویم که مفسر سنّی در تفسیرش ذیل آیه نوشت زهرای بتول. (آلوسی در روح المعانی) آیه نازل شده است: ﴿حم و الکتاب المبین إنّا انزلناه فی لیلة مبارکة إنّا کنّا منذرین فیها یفرق کل أمر حکیم﴾ معصوم علیه السلام در تفسیر باطن آیه میگوید: «حم محمد، کتاب مبین علی و اما لیلة فاطمه است». چرا لیلة نباشد؟! حال آنکه لیلةالقدر، ظرفِ نزول قرآنِ صامت است. فاطمه، ظرف نزول یازده قرآن ناطق است. شب قدر را نفهمیدیم، و ما أدراک ما لیلةالقدر را نفهمیدیم، فاطمه را چگونه بفهمیم؟! صادقی که صادق است در تفسیر ﴿إنا انزلناه فی لیلةالقدر﴾ میفرماید: «اللیلة فاطمه و القدر الله فمن عرف حقَّ معرفتها فقد ادرک لیلةالقدر...»؛ لیلة فاطمه است و قدر الله؛ از این روی هر آن که به شناخت حقیقی فاطمه، توفیق یابد، بیگمان شب قدر را درک کرده است. لیله ی قدری و لیک قدر تو مجهول     قدر تو نشناختند مردم دنیا قرآن، مبینترین کتاب در شب قدر نازل شد. شبِ خیر و برکت. همان شبی که حاجات در آن شب برآورده میشود و دعا به اجابت میرسد. همان شبی که آسمان به زمین میآید. قدر، شب خیر و برکت است. پس فاطمه، تو نیز منشأ خیر و برکتی. تو کوثری، تو خیر کثیری. تو تجلی تمام رحمتِ ربی. رهبر ما گفت: روزی سالیانه ام را از ایام فاطمیه می گیرم. فاطمه جان، نکند در شب قدر رزق و روزی ما را تو تقسیم میکنی؟! آری ما نفهمیدیم حقیقت شب قدر را. تو مجهولةالقدری، همانگونه که مخفیةالقبری. تو ولایتمدار بودی. ولایت...ولایت... آن هم ولایتمداری یک میزان. آری علی (ع)میزان است. زیباترین شعار ولایتمداری را سردادی. «یاابالحسن! روحی لروحک الفداء و نفسی لنفسک الوقاء. إن کنت فی خیر کنت معک و إن کنت فی شرّ کنت معک»؛ ای ولی امر من! روحم به فدای روح تو و جانم سپر بلای تو! هماره همراه تو خواهم بود؛ چه در خیر و نیکی به سر بری و چه در سختی و بلا گرفتار شوی! تاریخ رسیده است به سوم جمادی الثانی سال یازدهم هجری. چقدر زود پدرش را فراموش کردند.  زهرا سلام الله علیها دخت نبی اسلام بین در و دیوار است و حتی القت جنینا شد. در شهادتت بگویم، تنها چاره ی عالَم –علی علیه السلام - خودش بی چاره شد. امانت به صاحبش برگردانده شد.   دی ماه/1399 مصادف با شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها (برگرفته از کتاب جامی از زلال کوثر، آیت الله مصباح، تحقیق و نگارش محمد باقر حیدری) الهام سادات حجازی-سطح 3 تفسیر ┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄ @tarikh_j