✴️ دشمن با ما می‌جنگد، اما ما ندای صلح می‌دهیم؟! مرگ بر ، یی‌ها نیست. ادبیات قرآن پر از جنگ و جهاد است. کسی نباید این ادبیات را از کلام حذف کند. باید معلوم باشد که جنگ داریم. یک موقع يک اندیشه معیوب رفته رفته رسوخ می‌کند. مثلا می‌خواهند برای یک مؤسسه اسم بگذارند، می‌گویند مؤسسه جهادی نباشد. (حالا اگر در خارج مرزها است، می‌گوییم بالاخره تقیه است)، اما گاهی می‌خواهند هیچ اسمی که بوی جنگ و جهاد و امثالهم بدهد اصلا نگذاریم. همه‌اش بشویم صلح. می‌دانید آخر این خط کجاست؟ اینست که با ما جنگ می‌کنند، اما ما داریم صلح می‌کنیم. دارند با ما می‌جنگند اما ما ندای صلح می‌دهیم. با شعار صلح مي‌گويند ما با بشریت چه کار داريم؟ می‌گوییم مرگ بر ...، می‌گویند "آقا مرگ نگو، درود بر ...". نه بوی می‌دهد، نه جهاد و ... این رفتار ذره ذره آدم‌ها را فریب می‌دهد و فکر می‌کنند واقعاً همه ما را دوست دارند. بله! ما هم نمی‌گوییم مرگ بر آمریکایی‌ها، اگر هم کسی بگوید، خیلی نادان است. چراکه این اصلاً یک آدرس اشتباه است. نه اینکه من رابطه خوبی با آمریکایی‌ها دارم! ما مگر با قومیّت‌ها کار داریم؟ گاهی آدرس اشتباه، خودش یک اشتباه است. ولی این مرگ بر ها و جبهه و جهاد و اندیشه‌ی اینکه اگر کسی بخوابد، دشمن او نخواهد خوابید (مَن نام لَم یُنَم عَنه) که در فرمایشات امیرالمؤمنین و سخنان رهبر انقلاب است، باید مورد مراقبت باشد. حجت_الاسلام_قاسميان در امتداد انقلاب http://eitaa.com/joinchat/2568814599Cb3184cdd69