در بهشت عدن، درختی است که از آن اسب های ابلق(سیاه و سفید) با زین هایی از یاقوت و زبرجد و دارای بال بیرون می آیند، نه سرگینی از آنها خارج میشود و نه ادراری. اولیای خدا بر آنها سوار می شوند و به هر جای بهشت که بخواهند به وسیله آن اسبها پرواز می کنند. اهل بهشت می پرسند:اینها چگونه به این کرامت زیبا دست یافته اند و ما محروم مانده ایم؟ در این هنگام فرشته ای از بهشت ندا میدهد: آنان شب زنده داری می کردند در حالی که شما خوابیده بودید. 📚ارشادالقلوب دیلمی،ج۱،ص۱۷۳ __________________________________ https://eitaa.com/dars_akhlaq114