دنیا وادی مورچگان است و کلونی‌های بهم‌تنیده‌ی شهرها، قواره‌ی بشر مورمنزلت را قدر ارزنی بزرگ نمی‌کند. لایغرّنک تقلُّبُ الّذین کفروا فی البلاد، متاعٌ قلیلٌ ...
قد آدم خاکی به اندازه‌ی وسعت نگاهش به آسمان بلند می‌شود و عروج در ساحت انسان، حبل الله می‌خواهد. سررشته‌‌ی سیر صعودی ابناء بشر در کف با کفایت حسین بن علی (ع) است که عروة الوثقای بیعتش را به بلندای تاریخ امتداد داده. و «شهادت»، سلسلة الذهب حسین (ع) است که جواهرمردان هر عصر به آن چنگ می‌زنند و قدر می‌یابند. شهید، شاه‌ماهی دریای دنیاست که خود را از بیم گرداب فتنه‌ها در دام و دامان حسین (ع) می‌اندازد و صید می‌شود. و چه سِرّی در سَر است که در کوی حسین‌یاوران، دادنش نه، اما داشتنش عجب است؟!
همه آهوان صحرا سر خود نهاده بر کف
به امید آنکه روزی به شکار خواهی آمد
به هزار توی تاریخ اگر گوش جان بسپاری، پژواک ندای «هل من ناصر» آن بلندمرتبه شاهِ سلیمان‌سیرت را می‌شنوی که منطق النمل می‌داند و به زبان فطرت با ما سخن می‌گوید. صدایی که طنینش همچون نفخ صور در دل اهل شهادت رستاخیز بپا می‌کند و از اموات، احیا می‌سازد.
الهی! ما کوچکیم و ردای شهادت بر قامتمان زار می‌زند. به عظمت حسین (ع) بزرگمان کن تا جامه‌ی شهادت راست بر انداممان بنشیند. ما چون ذره‌ای بی‌مقدار سرگردان طوفان دنیاییم و هرزه‌گردی می‌کنیم. به مغناطیس حسین (ع)، ما را سربراه کن و به صراط مستقیم شهادت در آور. الهی! بالحسین بالحسین بالحسین ...
#عاشورا #کربلا
✍ زهرا محسنی‌فر
#فرزندآوری_سربراهی‌ها
🇮🇷@davat114