📣📣 مرحله بعد از تفصیل و ترجیح، تعیین و گزینش است. الذی یوسوس فی صدور الناس است. صدور یعنی همان جایی می آید و وسوسه می‌کند که زمان بروز عمل و خارج شدن از ساختار انسان است. 👈🏻یعنی انتخابش کردی و حالا می‌خواهی انجامش بدهی اما همان جا یک اتفاقی پیش‌ می آید. 🎬 خوب یک سري موانع وجود دارد برای این‌که گزینش نماز اتفاق بیفتد. 🎬 مثلا درباره نماز، می داند که نماز چیز خوبی است، می داند که باید نماز را انتخاب بکند، به سمت آن هم می رود، ولی فرضا روابط دوستی بد باعث می شود که او مسخره بشود و سریع بهم می ریزد. این بچه اعتمادبه‌نفس لازم را ندارد که در مقابل دوستانش بگوید من می‌خواهم نماز بخوانم. خود روابط دوستی ناسالم. فضای مجازی و زمان زیادی که از بچه‌ها می برد. اصلا خود پرداختن به فضای مجازی موجب کسالت و تنبلی می شود. 👈🏻 چرا؟ چون یک عادت و وابستگی شدید می دهد. و خوب رفتاری که مدام تکرار شود و دارای لذت هم باشد، افیون می شود. خاصیتش می شود همانند ماده مخدر. مثل بازی‌های آنلاین که انسان وابسته می‌کند و لذت هم دارد. و هرچه بچرخد و بیشتر شود نتیجه‌اش خستگی، تنبلی و کسالت در همه چیز است. بنابراین کنترل فضای مجازی از همان ابتدای کودکی یکی از چیزهای بسیار مهم است. 👌حد و مرزش مشخص باشد. و این هم بچه به عنوان یک قانون نوشته‌شده یا نانوشته در خانه بداند. یاد بگیرد برای همه چیز زمانمند باشد. چون نماز با زمان مندی و برنامه مند بودن اتفاق می‌افتد. پس فضای مجازی هم بسیار عامل مخربی می باشد و جزء موانع گزینش نماز است. 👌 عامل بعد بی برنامه گی است. یعنی به‌صورت کلی آدم بی‌برنامه باشد. همین طوری زندگی را بگذراند و بگوید حوصله ندارم. این خیلی مهم است. ما باید از ابتدای کودکی کاری بکنیم که برنامه‌های فرزندان مان پر باشد. کمک کنیم که فقط تک‌بعدی به بحث درس نپردازند. الان هم که در شرایط کرونا هستیم به‌هرحال لازم است که ما فضاهای آموزشی مان را تغییر بدهیم‌. ممکن است که لازم باشد با یک تعدادی، با یک جمعی، با همدیگر یک برنامه‌های فراتری را تدارک ببینیم که زمان فرزندان مان بدون برنامه نگذرد. 📚 خانم دکتر فیاض @davat_namaz