*❓ برای انتقال یک حقیقت به کودک چه کنیم؟*
ما در مبانی فهم قرآن حرف از دو مسير می‌زنيم؛ يک مسير *اقتضاء* است و يک مسير *دريافت حقيقت* است.
شما بايستی بر هر دوی اين‌ها کار کنيد.
نمی‌شود حقيقت را بدون اقتضاء به فرد منتقل کرد؛ اين نکته بسيار کليدی است.
اقتضاء بايد فراهم بشود، تا زمانی که اقتضاء فراهم نشود دريافت نور اتفاق نمی‌افتد.
بنابراين
ما يک سری کارهايی بايد برای کودکمان انجام دهيم تا اين اقتضاء برايش فراهم شود، وقتی اقتضاء برايش فراهم شد به طور
طبيعی اين بنده خدا نورانيتی در وجودش ايجاد می‌شود.
اين اقتضاء عبارت است از سه بخش:
۱. بايد اتفاقی در *فکر و ادراک* او رخ دهد.
۲. بايد اتفاقی در *توجه و عواطف* فرد رخ دهد.
۳. بايد اتفاقی در *فعل و عمل* فرد رخ دهد.
شما هر کاری که می‌کنيد بايد اين سه تا را داشته باشيد.
پس مهمترين چيزی که
در اين بخش مهم می‌شود *مواجهه کودک* است. برای اين که اين اتفاق بيفتد بايد کودک با موضوعات و مسائل و رخدادهايی روبه‌رو
شود تا *فکر و توجه و فعل و عمل* او درگير شود، تا اقتضاء پيدا کند.
در واقع شما به وسيله
طرح موضوعاتی، طرح مسائلی، به وجود آوردن رخدادهايی يا دلالت دادن به رخدادهايی کاری می‌کنيد که اقتضايی برای فهم حقيقتی حاصل شود.
📚استاد اخوت
@davat_namaz