🔹بچه بودم؛ سر ظهر قبل اذان از رادیو آقاجان یک سرود پخش می شد که میگفت: *مسجدها را پر کنید مسجد جای زندگی است* از همون ساعت تا غروب که مامانی از طبقه پایین صدام می‌کرد: میای بریم مسجد؟ من هنوز داشتم زیر لب میخوندم: *مسجدها را پر کنید مسجد جای زندگی است!* 🔹نوجوون بودیم؛ به هم که می‌رسیدیم یکی از سوال هامون از همدیگه این بود که؛ بچه کدوم مسجدی؟ _مسجد علی ابن ابیطالب(ع) من مسجد الرضا(ع) _ من حجت بن الحسن(ع) ام. 🔹بخشی از هویت ما به نام مسجد محلمان گره خورده بود، آنقدر که در روزهای سخت و انتخاب های مهم زندگی نام آن امام سرنوشت ساز می شد. برای قبولی کنکور نذر میکردیم کتاب های کنکور را ببریم مسجد امام صادق (ع) برای انتخاب همسر شایسته شستن دیگ های محرم مسجد حضرت زهرا(ع) مسجدمون مسجد ما معرف ما بود.... 🔸این روزها که دغدغه چگونگی ایجاد هویت دینی یکی از هزاران دغدغه ما والدین است، این روزها که علم و کتل عزای اباعبدالله الحسین(ع) در هر کوچه و محله برپاست، حواسمان باشد که: *"مسجد ها را پر کنیم مسجد جای زندگی است."* 🔸در مساجد بچه ها علاوه بر مسولیت پذیری، همکاری و همراهی، شناخت ارزش ها و باورها هویت خود را خواهند ساخت. در مسجد ها ورای بچه هیاتی بودن بچه ها مسجدی خواهند شد. #جمعه #مسجد_موفق @davat_namaz