﷽؛ سانسور می کردن وقتی سانسور مد نبود‌.‌. ‍ در روم باستان سانسورگر منصب پرافتخاری بود که بر تمامی شؤون فردی و جمعی افراد نظارت و دخالت می‌کرد و در دوران استیلای ، اندیشه‌بانان آنان که به لقب «سگان شکاری خدا» مفتخر شده بودند، هزاران نفر را به واسطۀ اندیشه‌هایشان زنده در آتش سوزاندند و دوران سیاهی را در تاریخ بشریت رقم زدند. منبع: خسروی، فریبرز (1381). سانسور در آینه، نظرات ممیزان کتاب در دورۀ پهلوی دوم، صفحه هفت ☪✝ eitaa.com/Debate