⭕️ در بابِ بلبل‌زبانی‌های پسا ریاست! 🔹روزهای گذشته، در چند شبکۀ تلویزیونی، کنایه‌ها و نقدهای صریح و عریانی نسبت به عملکرد و رویکرد رئیس سابق قوۀ قضائیه شنیدیم. هرچه جلوتر می‌رویم، تندی و تیزی و تلخی این نقدها بیشتر می‌شود. می‌توانیم این اتفاق را هم برچسب بزنیم و رد شویم، اما قضیه به این سادگی‌ها نیست. 🔸 را باید بتوان زمانی که صاحب قدرت و نفوذ هستند و هر جمله‌شان همچون شمشیر می‌بُرد و هر اشاره‌شان حکمِ قانون دارد، نقد کرد. اگر چنین امکانی نباشد و صاحب‌منصبان صرفاً به‌خاطر منصبشان، از هر نقد و نظر و نظارتی معاف باشند و هر حرف و حدیث ساده‌ای در قبال عملکردشان را تشویش اذهان عمومی و ایجاد اختلال در امنیت ملی و... تلقی کنند، روح خیرخواهی در جامعه می‌میرد و صاحب‌منصبان هرچه بیشتر در مسیر خطا و انحراف قرار می‌گیرند. 🔹باید از این چرخش‌های زمانه عبرت گرفت. نباید هرکسی را که با یک برگ کاغذ، مسئولیتی در کنار و گوشه نظام می‌گیرد، کرد و از او ساخت؛ تا بدانجا که نشود به روشن‌ترین خطاهایش هم خرده گرفت! 🔸چنین رویه‌هایی، به‌وضوح به بدعت‌های ویرانگری انجامیده و اصلاح امور را تعطیل کرده است. مقدس‌انگاری صاحبان مناصب، از همان رئوس قوا به لایه‌های پایین‌تر هم رسیده است. مضحک است که بخشدار فلان بخش هم به تأسی از بالادستی‌ها، هر خرده‌گیری معمولی و پیش‌پا افتاده‌ای را با ضربۀ مهلک فضایی و امنیتی پاسخ بدهد. 🔹آقایان را باید امروز که بر مصدر امورند و صاحب اقتدار، نقد کرد و تلخیِ مواجهه با انتقاد را برایشان چشاند؛ وگرنه فردا که از تخت افتادند، هر نو رسیده‌ای هم می‌تواند متعرضشان شود! 🔸اینگونه که امروز، رسانه‌های ما -به ویژه برخی شبکه‌های رسانۀ ملی- خود را آزاده می‌نمایند و اجازه تعریض و تعرض به چنان چهره‌ای را با چنان شدتی می‌دهند، آیا می‌گذارند با همین صراحت، مثلاً رئس‌جمهور و رئیس مجلس و حتی رئیس فعلی قوۀ قضائیه هم نقد شود؟ اگر به چنین درجه از آزادگی رسیده باشیم، یعنی بر طریق سعادتیم وگرنه بلبل‌زبانی‌های پسا ریاست را نمی‌توان چیزی جز هیاهوهای سیاست‌زده دانست. دفاع همچنان باقیست https://eitaa.com/defa_baghist