✨شأن نزول آیه ۳۷ سوره ابراهیم:
پس از آن كه خداوند به ابراهيم، پسرى از كنيزش «هاجر» داد و نامش را «اسماعيل» گذاشت، حسادت همسر اولش «ساره» تحريك شد و نتوانست حضور هاجر و فرزندش را تحمل كند، از ابراهيم خواست كه آن مادر و فرزند را به نقطه ديگرى ببرد، و ابراهيم طبق فرمان خدا در برابر اين درخواست تسليم شد.
اسماعيل و هاجر را به مكّه، يك سرزمين خشك و فاقد همه چيز، برد و با آنها خداحافظى كرد و رفت.
سپس ابراهيم دعا کرد:
خداوندا! اكنون كه آنها در اين بيابان سوزان براى احترام خانه بزرگ تو مسكن گزيدهاند «تو قلوب گروهى از مردم را به آنها متوجه ساز و مهر آنها را در دلهايشان بيفكن» (فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ).
«و آنها را از انواع ميوهها (ثمرات مادى و معنوى) بهرهمند كن، شايد شكر نعمتهاى تو را ادا كنند» (وَ ارْزُقْهُمْ مِنَ الثَّمَراتِ لَعَلَّهُمْ يَشْكُرُونَ)
در روايات مىخوانيم كه امام باقر عليه السلام فرمود: ما اهل بيت رسولاللَّه صلى الله عليه و آله، بقيه ذرّيّه ابراهيم هستيم كه دلهاى مردم به سوى ما گرايش دارد، سپس اين آيه را تلاوت فرمودند: رَبَّنا إِنِّي أَسْكَنْتُ ... فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ
كعبه در منطقهاى بىآب و علف قرار گرفت تا مردم به واسطهى آن آزمايش شوند. چنانكه حضرت على عليه السلام در خطبهى قاصعه چنين بيان فرمود: اگر كعبه در جاى خوش آب و هوايى بود، مردم براى خدا به زيارت آن نمىرفتند.
امام باقر عليه السلام فرمود: هر ميوهاى كه در شرق و غرب عالم هست در مكّه يافت مىشود.
نوشته یکی از اهالی بزرگوار
دهکده قرآن 🌸🌸👆
@dehkadehquran