در محضر قرآن
بسم الله الرحمن الرحیم
لا تَجِدُ قَوْماً يُؤْمِنُونَ بِاللَّـهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ يُوادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لَوْ كانُوا آباءَهُمْ أَوْ أَبْناءَهُمْ أَوْ إِخْوانَهُمْ أَوْ عَشِيرَتَهُمْ أُولئِكَ كَتَبَ فِي قُلُوبِهِمُ الْإِيمانَ وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَ يُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَ رَضُوا عَنْهُ أُولئِكَ حِزْبُ اللَّـهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّـهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ
(هرگز) گروهی را نخواهی یافت که به خدا و روز قیامت ایمان داشته باشند (، و در عین حال،) باکسانی که با خدا و پیامبرش مخالفت میکنند، دوستی کنند؛ هرچند (آن افراد،) پدران یا پسران یا برادران یا قوم و خویش آنان باشند. (خداوند) در دلهای این مؤمنان، ایمان را تثبیت کرد و بهوسیلهی روحی از جانب خود، به آنان نیرو بخشید و آنان را در باغهایی (از بهشت) که از زیر (درختان) آنها، نهرها جاری ست، داخل میکند، (و) همیشه در آن خواهند ماند. خدا از ایشان راضی ست و آنان (نیز) از او راضیاند. آنان، یاوران خدا هستند. آگاه باشید که فقط یاوران خدا به هدف خود دست مییابند.
مجادله - ۲۲
در این آیه خداوند می فرماید که هرگز دوستی با دشمنان خدا و رسول با داشتن ایمان قابل جمع نیست
یعنی کسی که به خدا و رسول و روز جزا ایمان دارد، هر چند که همه نوع سبب و انگیزه برای دوستی در آنان وجود داشته باشد، مثل اینکه پدرش یا پسرش یا برادر باشد،یا هر قرابت و نزدیکی دیگری داشته باشد وقتی با خدا و رسولش مخالفت دارد
دوستی با چنین افرادی با ایمان به خدا منافات دارد و در ادامه تصریح میکند که چنین کسانی مؤمنین واقعی هستند.
بخشی از آیه این معنی را افاده و به ذهن متبادر میکند که در مؤمنین به غیر از روحی که در همه بشریت چه مؤمن و چه کافر هست، روحی دیگر وجود دارد که از آن حیات دیگر ناشی میشود و قدرت و شعوری جدید می آورد.در واقع این همان
حیات طیبه است و با حیات و زندگی طبیعی متفاوت است.
در پایان پاداشهایی که برای اینگونه مؤمنین داده میشود و در میان همه ی پاداشها خشنودی پروردگار از آنان و رضایت و خشنودی آنان از پروردگار را ذکر میکند.
در نهایت مؤمنانی را که اینگونه توصیف نموده را در یک کلمه "حزبالله "می نامد و
تاکید دارد که کسانیکه که در قالب حزبالله می گنجد پیروزمندان و رستگاران
واقعی هستند.