غصه جامی است پر از نوشداروی تلخ ! اگر نباشد انسانیت مرده است واگر باشد لذتی می‌میرد؛اما در این جام، همیشه نوش نیست،گاهی نیش است و اصلاً دارو هم نیست؛آن هم برای کسانی که غصه خودشان را می‌خورند و همّشان،علفشان است،خودخواهند؛می پوسند در گنداب دنیا.