✘ باید به شهود برسیم: لحظه به لحظه مهمان خداییم! • ما نه تنها از این حضور لحظه به لحظه در محضر خدا غافلیم، که حتی موقع ذکر و عبادت نیز حواسمان به این حضور نیست و غفلت داریم. • مراقب باشیم خود ذکر، ما را غافل نکند از توجه به خدا، بطوریکه آنقدر مشغول ذکر شویم که از «صاحب ذکر» غافل شویم! • ذکر هم یک نعمت است که به ما داده شده، اما توجه ما باید متمرکز بر «صاحب نعمت» باشد، نه بر خود نعمت !