امید به زندگی🦋 امید برام مثل غروب به معنای تولدی دوباره است. دوستای خوبم اومدم تجربه ام بهتون بگم. یه دفعه ای که حتما حکمتی داشت، حالم بد شد؛ به اندازه ای که هر لحظه حس میکردم الان زندگی ام تموم میشه. حسی لبریز از ترس و دلهره. دوست عزیزی برای دلداری ام گفت: از مرگ می‌ترسی. گفتم آره از اعمال خودم میترسم. آن لحظه تمام اتفاقات زندگی ام تو ذهنم مرور میشد و دنبال این بودم که ببینم حقی به گردنم هست یا نه. تو ان حال و اوضاع دیگه دلخوری ها و ناراحتی هایی که قبلش برام مهم بود و دلم شكسته بود، دیگه برام اهمیتی نداشت . خواستم بگم با هم خوب و مهربون باشیم. تنها خاطرات هستند که ماندگارند و چه قدر خوب میشه که خاطرات قشنگی از خودمون به یادگار بزاریم و قدر لحظه لحظه های زندگیمون بدونیم و با مهر و شاد زندگی کنیم چون واقعا هیچ کس از لحظه بعدش خبر نداره. اگه اختلاف نظر و عقیده ای که قطعا شخصیتهای متفاوتی که داریم وجود داره؛ با احترام و محبت حرفمون بزنیم. چون وقتی حرفی با توهین و بی ادبی زده میشه؛ حتی اگه درست هم باشه تاثیری نداره و باعث دلشکستگی میشه. اگه دلخوری و رنجشی هست به حرمت همین شبها حلال کنیم و با هم صحبت کنیم چون خیلی اوقات ممکن سوء تفاهم و سوء برداشت باشه و حقیقت با تفکر ما متفاوت باشه و بزاریم از حالا شروعی دوباره برامون باشه. اگه عمرم به حیات بود که لطف خداست. اگر هم به رحمت الهی پیوستم این حرف از من یادگار داشته باشین. و اگه حقی هست حلالم‌ کنید🙏🦋 خیلی دوست دارم بدونم اگه این دنیا رو ترک کردم با چه صفتی ازم یاد میکنید😊 دلنوشته و عکس: زینب زمانی راد @zeynabzamanirad @dez_halekhob