💠 جواز تثمیر و نه استثمار 🔶 رقابت جوامع معاصر بر سر توسعه‌یافتگی فزاینده، آنها را به این سمت سوق داده که با نابودی بیشتر طبیعت و گونه‌های زیستی آن، عرصه بزرگ‌تر و راحت‌تری را برای زندگی انسان فراهم کنند. سوژه‌محوری انسان مدرن وضعیتی را در جهان معاصر به وجود آورده که دیگر نه انقراض یک گونه جانوری تعجب کسی را به دنبال دارد و نه تخریب هزاران درخت برای ساخت یک ویلا و برج تجاری، سوالی را در ذهن شهروندان پدید می‌آورد. 🔷 در این وضعیت انسان نه تنها محور هستی بلکه محور ارزش‌های نهفته در آن نیز هست؛ اگر روزی تخریب یک جنگل یا سدکردن راه آب به نفع انسان باشد، آن کار مشروعیت پیدا می‌کند و اگر روز دیگر بهادادن به یک گیاه یا گونه جانوری، خواست انسان باشد، نابودی آن به ضدارزش تبدیل می‌شود. 🔶 خدامحوری در تفکر دینی باعث می‌شود تا در پی‌ریزی مولفه‌های توسعه‌یافتگی یک جامعه، نه صرفا خواست بشر بلکه ارزش‌های الهی به عنوان معیار و قانون قرار گیرند. جامعه توسعه‌یافته آن است که قوانین خداوند در مورد ارتباط با تمام موجودات اعم از انسان و غیرانسان را ارج نهد و جز به قصد بهره‌وری و مشارکت برای تعالی، به آنان نزدیک نشود. 📖نشریه دیده‌بان شماره 49 🆔 @Didebane_Andisheh