شعر امیرالمؤمنین در رفتن خانم فاطمه زهرا س نَفسِی عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحبُوسَةٌ یا لَیتَهَا خَرَجَت مَـعَ الزَّفَرَاتِ‏ لَا خَیرَ بَعدَكِ فِی الحَیاةِ و انّما  أَبكِی مَخَافَةَ أَن تَطُولَ حَیاتِی‏... جان من در ناله‌هایش حبس شد [دیده ام از اشکها پرخون شود] كاش جان با ناله‏‌ها بیرون شود! بعد تو لطفی ندارد زندگی [گشته ام از روزگاران سیر، سیر] نالم و ترسم بمانم دور و دیر امام علی ابن ابی‌طالب(علیه السلام ) بحارالانوار/ ج۴۳/ ص۲۱۳