شعر امیرالمؤمنین در رفتن خانم فاطمه زهرا س
نَفسِی عَلَى زَفَرَاتِهَا مَحبُوسَةٌ
یا لَیتَهَا خَرَجَت مَـعَ الزَّفَرَاتِ
لَا خَیرَ بَعدَكِ فِی الحَیاةِ و انّما
أَبكِی مَخَافَةَ أَن تَطُولَ حَیاتِی...
جان من در نالههایش حبس شد
[دیده ام از اشکها پرخون شود]
كاش جان با نالهها بیرون شود!
بعد تو لطفی ندارد زندگی
[گشته ام از روزگاران سیر، سیر]
نالم و ترسم بمانم دور و دیر
امام علی ابن ابیطالب(علیه السلام )
بحارالانوار/ ج۴۳/ ص۲۱۳