آمدم چیزی برای فلسطینِ امروز بنویسم. دیدم کلمه هایم را گم کرده ام. چه باید می نوشتم؟ برای که؟ برای کسی که عکس و فیلمهای کودکان و زنان بی گناه غزه را می ببیند و تکان نمی خورد؟ او را که کلمات من هم نمی توانند تکانش بدهند. گفتم برای امثال خودمان بنویسم تا باهم بار غصه را سبک کنیم، اما کلماتم به نخ روضه هم درنیامدند. غم از جایی که فراتر برود، فقط با دادکشیدن آرام می شود. کلمات من امروز همه فریاد بودند. جمله نشدند. مرا ببخشید.😔 #دیمزن #دنیای_یک_مادر_زائر_نویسنده https://eitaa.com/dimzan