: امر به روزه‌داری در ماه مبارک رمضان از دستورات صریح خداوند در قرآن است که بر تمام مسلمین روزه ماه مبارک رمضان را واجب کرده است. روزه گرفتن در این ماه مبارک از وجوه اشتراکی تمام مسلمین است تا آن جا که بالاتفاق همگی آن را واجب می دانند. عمق اهمیت و ارزش روزه را می توان با توجه به آیات قرآن و احادیث اهل بیت متوجه شد؛ در سوره مبارکه بقره آیه 83 آمده است: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا كُتِبَ عَلَيْكُمُ الصِّيامُ كَما كُتِبَ عَلَى الَّذينَ مِنْ قَبْلِكُمْ لَعَلَّكُمْ تَتَّقُون»؛ ای کسانی که ایمان آوردید بر شما روزه واجب شد همان طور که بر امت‌های پیش از شما واجب شده بود؛ باشد که تقوی پیشه کنید. روزه گرفتن به غیر از آن که از واجباتی است که مورد اشاره و تصریح قرآن قرار گرفته، در احادیث اهل بیت عصمت و طهارت نيز به عنوان پایه اسلام از آن یاد شده است. روزه ماه رمضان یکی از پنج پایه اسلام امام باقر(ع) می فرماید: «اسلام بر پنج پايه استوار است: ولايت، نماز، زكات، روزه ماه رمضان و حج.» کافى،ج 2، ص21، ح 8 روزه ماه مبارک رمضان تا بدان پایه از ارزش و اهمیت در میان واجبات و طاعات خداوند قرار دارد که امام باقر(ع) از روزه به عنوان یکی از پنج پایه اسلام یاد می‌کنند. شان و اهمیت روزه ماه مبارک و خود ماه رمضان در احادیث از دامنه گسترده ای برخوردار است تا آن جا که بر طبق احادیث، ماه شعبان به عنوان مقدمه و زمینه ای برای آمادگی یافتن برای روزه ماه مبارک رمضان یاد شده است. در اهمیت حفظ انسان دربرابر خطرات آخرت: : قالَ رَسُولُ اللّه ِ صلي الله عليه و آله وسلم: أَلصَّوْمُ جُنَّـةٌ مِنَ النّـارِ. [الكافى، ج 4، ص 162] رسول خدا صلي الله عليه و آله وسلم فرمود: روزه سـپر آتش (جهنّم) است. «يعـنى بواسـطه روزه گرفـتن، انسان از آتش جهنّم در امان خواهد بود.» ماه مبارک رمضان و روزه آن تا آن جا مسئله ای جدی و بااهمیت است که برای شخص مکلفی که بدون عذر موجه و تعمداً به روزه‌خواری بپردازد کفاره در نظر گرفته شده و این نشان از اهمیت و جایگاه روزه دارد. با توجه به حرمت ماه مبارک رمضان و ارزش فی نفسه روزه، روزه خواری و رعایت نکردن حرمت ماه مبارک رمضان و روزه داران این ماه, گناهیست بزرگ: روزه خواری در ملاء عام گناهی بزرگتر از جنبه اخلاقی و شرعی روزه نگرفتن در ماه مبارک رمضان یک گناه کبیره است، اما خوردن و آشامیدن بی ضرورت در ملاء عام بی احترامی و حرمت شکنی این ماه عزیز بوده و گناهی فراتر از یک روزه خواری ساده است. روزه خواری به معنای کم خردی است در نتیجه، روزه خواری و حرمت شکنی ماه مبارک می‌تواند معنایی بسیار زشت و قبیح داشته باشد تا آن جا که با اندکی دقت در احادیث می‌توان دانست که حتی روزه خواری به معنای بی عقلی و کم خردی معنا شده است. در اصول کافی جلد اول کتاب عقل و جهل امام معصوم روزه گرفتن را از جنود عقل معرفی می كند و در مقابل آن روزه خواری و نگرفتن روزه از جنود (سپاهیان) جهل. با توجه به احادیث ذکر شده می توان دریافت که کسانی که بدون عذر موجه روزه نمی گیرند از دیدگاه دین به نقصان و کمبود خرد مبتلا هستند. شاید برخی نگرفتن روزه را نوعی کیاست و زیرکی بدانند، اما طبق فرمایش صریح پیامبر افرادی که آخرت را به دنیای خود می فروشند افرادی بی عقل و کم خرد هستند. 🕌دین کده🕌 Http://Eitaa.Com/din20m @din20m