سؤال ◾️ چرا جناب آقای روحانی در تزریق «امید واقعی» به جامعه ناموفق و ناتوان بوده و هستند؟ پاسخ 🔷 دست کم به ۲ علت اصلی. 1⃣ علت نخست: ایشان به سنت مألوف بخش قابل توجهی از سیاستمداران دنیا، دوران پیش از خود را به شکلی ناعادلانه و افراطی شدیدا سیاه و تاریک نشان دادند، به طوری که کأنه این سامان پیش از ایشان ویرانه ای بیش نبوده است! «ویرانه» نشان دادن کشور، بیش از آنکه موجب جذب توده های مردم شود، خود سبب القای ناامیدی در دل های مردم است. زمانی که یک نامزد انتخابات ریاست جمهوری، دوران پیشین را به صورت ناشیانه ای تاریک نشان می دهد، در اذهان مردم این سؤال مهم ایجاد می شود که "آقای نامزد! جنابعالی چگونه می خواهید و می توانید در حداکثر ۸ سال این ویرانه را تبدیل به گلستان کنید؟!". اکنون، این بومرنگ پرتاب شده از جانب جناب روحانی، دقیقا به سمت ایشان و دولت متبوع بازگشته است که اگر بازنمی گشت جای تعجب داشت (آنچه عوض دارد، گِله ندارد). 2⃣ علت دوم: لابد دقت کرده اید. آقای روحانی، همان زمانی که شعار "امید" را سر می دهند، در کنار آن با نادیده گرفتن و انکار ظرفیت ها و توانمندی های خدادادی و عظیم کشور، مردم و جوانان، آواری از ناامیدی و یأس را بر سر توده های مردم می ریزند و به جامعه چنین القا می فرمایند که ای مردم! شما حتی در تأمین آب آشامیدنی خود نیز ناتوانید! پس ناچاریم که در برابر غرب کوتاه آییم. این تناقض بزرگ قریب به ۶ سال است که از جانب ایشان بلاجواب مانده است. شعار "امید"؛ به همراه ایجاد حس "اعتماد به نفس" است که قابل باور و کارساز می شود که در غیر این صورت به احتمال قابل توجه به عکس خود تبدیل خواهد شد. خدا نکند!