🔻ذكر يونسيه در سجده🔻 عالم عامل و عارف كامل حاج ميرزا جوادآقا ملكى تبريزى اطاب الله ثراه در اسرارالصلاة مى نويسد: استادى جليل، عامل، عارف و كامل داشتم كه كسى را مانند او در مراتب يادشده نديدم. از او عمل مجربى درخواست كردم كه در اصلاح قلب و جلب معارف مؤثر باشد، فرمود: «هيچ عملى نديدم كه براى اين مقصود، مؤثرتر از اين باشد كه در هريك از روز و شب، يك بار به سجدۀ طولانى رود و در آن بگويد: (لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنْتَ سُبْحٰانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ اَلظّٰالِمِينَ‌). و آن را در حالى بگويد كه خود را در زندان طبيعت زندانى مى بيند و در بند اخلاق رذيله در بند، و اقرار مى كند كه خدايا تو با من چنين نكردى و به من ظلم ننمودى و اين منم كه به خود ظلم كردم و خود را در اين حال انداختم. و نيز صد بار قرائت سورۀ قدر در شب جمعه و عصر روز جمعه». همۀ اصحاب او بنا به ظرفيت خود به اين دستور عمل مى كردند و من از برخى شان شنيدم كه سه هزار بار اين ذكر را مى گفته است. و نيز در جاى ديگرى از همان كتاب گويد: «من از يكى از مشايخ بزرگوار خود، كه حكيمى عارف، و معلمى خير و طبيبى كامل بسان او نديده ام، سؤال كردم كه كدامين عمل از اعمال جوارح را در تأثر قلب كارسازتر يافته ايد، فرمود: سجدۀ طولانى در دل شب كه يك ساعت و يا لااقل سه ربع ساعت به درازا كشد و در آن گفته شود: (لاٰ إِلٰهَ إِلاّٰ أَنْتَ سُبْحٰانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ اَلظّٰالِمِينَ‌) كه با تلاوت اين آيه، انسان به زندانى بودن خود در زندان طبيعت و گرفتار بودنش در دام اخلاق زشت، و منزه بودن حضرت ذوالجلال از هر ظلم و ستمى نسبت به بندگان گواهى مى دهد، و ظلم و ستم خود را بر خود و افكندن خويشتن را در اين مهلكۀ عظيم در نظر مى آورد. و ديگر صد مرتبه قرائت سورۀ قدر در شب و عصر جمعه است. او فرمود هيچ عملى از اعمال مستحبه را نديدم كه به اندازۀ اين سه عمل تأثير داشته باشد، و در اخبار آمده كه در شب جمعه صد رحمت و نفخه نازل مى شود كه نودونُه عدد آن براى كسى است كه در عصر جمعه صد مرتبه سورۀ قدر را تلاوت كند، و در آن يكىِ باقى مانده نيز براى او نصيب و بهره اى هست». مراد او از شيخ و استادش عالم ربانى، وحيد عصر و فريد دهر، آخوند ملا حسينقلى همدانى قدس سره است. 📚خلوت انس/تالهی الهی/ص109 @doa_va_zekr