‌ ⭕️ برای یافتن چیزی که گمشده است! أَحْمَدُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ الْبَرْقِیُّ فِی الْمَحَاسِنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ عَنْ یُونُسَ بْنِ یَعْقُوبَ عَنْ أَبِی عُبَیْدَةَ الْحَذَّاءِ قَالَ کُنْتُ مَعَ أَبِی جَعْفَرٍ فَضَلَّ بَعِیرِی فَقَالَ صَلِّ رَکْعَتَیْنِ ثُمَّ قُلْ کَمَا أَقُولُ اللَّهُمَّ رَادَّ الضَّالَّةِ هَادِیاً مِنَ الضَّلَالَةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی فَإِنَّهَا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ عَطَائِهِ ثُمَّ ذَکَرَ أَنَّ أَبَا جَعْفَرٍ  أَرْکَبَهُ عَلَی بَعِیرٍ ثُمَّ وَجَدَ بَعِیرَهُ  ابی عبیده گوید: من همراه امام باقر علیه السلام بودم پس شترم گم شد، امام فرمودند: دو رکعت نماز بخوان و سپس این دعایی که من میگویم را بگو: اللَّهُمَّ رَادَّ الضَّالَّةِ هَادِیاً مِنَ الضَّلَالَةِ رُدَّ عَلَیَّ ضَالَّتِی فَإِنَّهَا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَ عَطَائِهِ راوی سپس ذکر کرد که امام باقر علیه السلام او را بر شتری سوار کرد و طولی نکشید که او شتر خودش را پیدا کرد. 📚 وسائل الشیعه، جلد ١١، صفحه ۴٢٠