این بخش از نامه مقام معظم رهبری بسیار مهم ولی متاسفانه بسیار دردناک و ناگوار است، اولا: وجود نقاط ابهام، ثانیا: ضعف های ساختاری و ثالثا: وجود موارد متعدد در متن برجام، بستر را برای تحمیل خسارت های بزرگ به ملت عزیز ایران –در صورت عدم مراقبت دقیق- در حال و آینده کشور فراهم آورده است، و از این امر معلوم می‌شود که چرا مقام معظم رهبری در طول مذاکرات هشدارهای لازم و خطوط قرمز را بیان داشته و در موارد متعددی اعلام نگرانی و دغدغه می نموده است. اگرچه بسیاری از این خطوط قرمز از سوی مذاکره کنندگان، رعایت نشده است. برای روشن شدن مسأله، مواردی از متن برجام را در توضیح سه نکته اساسی در این بخش از نامه مقام معظم رهبری –که موجب خسارت های بزرگ به کشور عزیز ایران خواهد شد- بیان می نمائیم: الف- وجود موارد متعدد خسارت آفرین برنامه جامع اقدام مشترک (برجام)، متنی است پیچیده که نیازمند بررسی دقیق است، و پس از بررسی‌های فراوان و ملاحظه دیدگاه‌های متخصصان، متاسفانه روشن می شود که برجام، مستلزم تعهدات گسترده برای ملت ایران بوده و در موارد مهم متعددی نیز در تضاد با منافع اساسی ملت بزرگ ایران است. به برخی از مواردی که موجب خسارت های بزرگ به ملت ایران در حال و آینده می شود، اشاره می کنیم: (1)- اعطای مجوز دسترسی به تمام اماکن نظامی ایران، (متن انگلیسی: ضمیمه اول، ص23 و 24، بندهای 74 تا 78 و متن فارسی: ص36 و37 بندهای 74 تا 78) (2)- پذیرش نظارت آژانس و نیز استقرار آنها در ایران بدون هیچ محدودیت تعیین شده زمانی، (متن انگلیسی: مقدمه ص9 بند 15 و ضمیمه اول، ص20 بند2/67 و متن فارسی: ص9 بند15 و ص35 بند2/67) (3)- پذیرش 6 نوع نظارت نسبت به فعالیت های هسته ای، نظامی و صنایع غیر نظامی ملت ایران. امری که در هیچ کشوری در دنیا سابقه ندارد. کشورهای هسته ای دنیا، نظارت آژانس را در قالب پادمان و حداکثر به صورت اختیاری در قالب پروتکل‌الحاقی می پذیرند، اما در برجام، علاوه بر دو مورد بیان شده، 4 مورد نظارتی دیگر نیز مورد پذیرش قرار گرفته است؛ یعنی ایران نظارت آژانس در قالب پادمان، نظارت آژانس در قالب پروتکل الحاقی، نظارت آژانس در قالب اقدامات شفاف ساز، نظارت شورای امنیت بر صنایع هسته ای، نظامی و غیر نظامی کشور، نظارت کمسیون مشترک بر صنایع هسته ای، نظامی و غیر نظامی کشور و نظارت تقریبا دهها کشور جهان بر صنایع نظامی و غیر نظامی کشور ایران را در برجام پذیرفته است. به عبارت دیگر، ایران در برجام متعهد شده است که نظارت‌های زیر را بپذیرد: 1- پادمان، 2- پروتکل الحاقی، (متن انگلیسی: ص8 بند 13، ضمیمه اول ص18 بند 64، ضمیمه پنجم ص5 بند22 و متن فارسی: ص9 بند13، ص34 بند64، و ص123 بند22)، 3- اقدامات شفاف ساز را انجام دهد، (متن انگلیسی: ص2 و 8و 9 و متن فارسی: ص2 و 9) اقداماتی که کاملا مبهم بوده و شامل هر آنچه که آنها درخواست کنند، خواهد شد، 4- آژانس باید گزارش فعالیت های هسته ای و غیر هسته ای ملت ایران را علاوه بر شورای حکام، به شورای امنیت سازمان ملل گزارش دهد، (متن انگلیسی: مقدمه، ص4 بندx و متن فارسی: ص4 بند ی)، 5- آمریکا و سایر اعضای کمیسیون مشترک نیز باید نسبت به فعالیت های گوناگون ملت ایران از جمله اعطای مجوز دسترسی آژانس به فعالیت های نظامی ایران دخالت داشته باشند، (متن انگلیسی: ضمیمه اول، ص23 و 24، بندهای 74 تا 78 و متن فارسی: ص36 و37 بندهای 74 تا 78) و 6- در مورد اقلام دو منظوره که در صنایع مختلف غیر نظامی و نظامی بکار می روند، ایران باید به کشورهای صادر کننده اجازه دهد که استفاده نهایی آن اقلام را در ایران، مورد راستی آزمایی قرار دهند (متن انگلیسی: ضمیمه 4، ص 5و 6، بند 8/6 و متن فارسی: ضمیمه 4، ص114، بند 8/6). (باید دقت کرد که کشور صادرکننده ذکر شده است نه کشور تولید کننده، و کشور صادر کننده شامل هر کشوری خواهد شد.) (4)- ایجاد بدعت بی سابقه در دنیا یعنی پذیرش تشکیلاتی به نام کمیسیون مشترک برای دخالت در ابعاد هسته‌ای و نظامی ایران. کمسیون مشترک دارای 8 عضو است: آمریکا، آلمان، فرانسه، انگلستان، روسیه، چین، نماینده عالی اتحادیه اروپا و ایران. تصمیم گیری در مورد 16 مساله از ابعاد هسته‌ای، نظامی و مساله تحریم ها به آنها واگذار شده است، مانند تصمیم گیری در مورد: اراک، فردو، تولید سانتریفیوژ، دسترسی به اماکن نظامی، تحریم ها، تولید سوخت، تهیه اقلام دوگانه-، (متن انگلیسی: ضمیمه چهارم ص1 بند1 و ص3 بند4 و متن فارسی: ص107 بند 1 و ص110 بند 4) جالب آن است که تصمیم گیری در تمام موارد فوق باید اجماعی و به اتفاق آراء باشد جز در یک مورد یعنی دسترسی به اماکن نظامی ایران که اجماع لازم نبوده و 5 رأی از 8 رأی کافی است. (متن انگلیسی: ضمیمه اول، ص23 و 24، بندهای 74 تا 78 و متن فارسی: ص36 و37 بندهای 74 تا 78) #ادامه_دارد...👇👇👇 ┄┅┅❅💠❅┅┅┄ @dokhtarane_zahrayi