#ســوره‌اعــراف
✨ثمَّ بَدَّلْنَا مَكَانَ السَّيِّئَةِ الْحَسَنَةَ حَتَّىٰ عَفَوْا وَ قَالُوا قَدْ مَسَّ آبَاءَنَا الضَّرَّاءُ وَالسَّرَّاءُ فَأَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لَا يَشْعُرُونَ{۹۵}
به جاى ناخوشى، خوشى قرار داديم تا آنكه فزونى يافته و انبوه شدند و گفتند: به پدران ما نيز رنج‌ها و خوشى‌ها رسيده بود و اين حوادث تلخ و شيرين نشانه قهر يا لطف خدا نيست پس آنان را ناگهانى با قهر خود گرفتيم در حالى كه درک نمى‌كردند(۹۵)
⬅️ «عفوا» به معناى كثرت مال و فرزندان يا ترک کردن و اعراض كردن است لطف خدا درباره آنان به حدّ وفور رسيد ولى آنان به هوش نيامدند و عبرت نگرفتند نظير اين آيه در سوره انعام آيه ۴۴ آمده است.
«فَلَمَّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْ‌ءٍ حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً»
چون تذکرات ما را فراموش كردند درهاى نعمت‌ها را به رويشان گشوديم و پس از كاميابى‌ها ناگهان گرفتار قهر خويش كرديم.
مثل بيمارى كه پزشک از بهبود او مأيوس شده و مى‌گويد: هر چه ميل دارد به او بدهيد كارش تمام است.
⬅️ ممكن است براى آيه معناى ديگرى نيز باشد از جمله بعد از رفع بلا نسل بعد مى‌گفتند:
حوادث تلخ مخصوص پدران ما بوده و ما در امان هستيم. غافل از آنكه سنت خداوند بر مبتلا ساختن همه نسل‌هاست و اين گونه غفلت‌ها زمينه ساز قهر الهى است.
◽️نکتـــه‌ها
🍃گاهى رفاه بينش و تحليل‌هاى نادرست عامل نسيان و طغيان مى‌شود.
«قَدْ مَسَّ آباءَنَا الضَّرَّاءُ»
🍃هر نوع خوشى و رفاهى نشانه لطف نيست گاهى زمینه ساز قهر الهى است.
«حَتَّى عَفَوْا ... فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً»
🍃بيشتر مردود شدگان در آزمايش‌های الهى مرفّهانند نه محرومان
«حَتَّى عَفَوْا وَ قالُوا ...»
🍃قهر الهى خبر نمى‌كند و ناگهان مى‌رسد.
«بَغْتَةً»
🍃 غوطه‌ور شدن در دنيا و غفلت از ياد خدا انسان را به عذابى ناگهانى و غافلگيرانه دچار مى‌كند.
«فَأَخَذْناهُمْ بَغْتَةً وَ هُمْ لا يَشْعُرُونَ»
#نکات_قرآنی
🌋 @doostibakhoda