. چه استاد مهربان و خوش‌اخلاقی بود. چهره بشاش و خندانش هنگام ورود به مدرسه و کلاس، واقعا روحیه‌بخش و نشان‌گر علاقه ایشان به طلاب و حضور در جمع آنان بود. ادب و متانتش، فراموش‌شدنی نیست. هیچ‌گاه دیده نشد که با شاگردانش برخورد بدی داشته باشد؛ حتی اگر آن شاگرد اسائه ادبی کرده بود. خوش‌خنده بود و صمیمی و خیلی زود با طلاب رفیق می‌شد. ذره‌ای غرور و تکبر در وجودش نبود. در عین تواضع و فروتنی، هرگز رفتار سبک و دون شأن یک روحانی نداشت. با این‌که امام جماعت مسجد بود و مناصب دیگری هم داشت، ولی همیشه منظم و سر وقت در کلاس حاضر می‌شد. برخی از روزها که به‌خاطر ترافیک دیر می‌رسید، با این‌که بی‌تقصیر بود اما از عذرخواهی ابایی نداشت. مقید بود که حتما با پیش‌مطالعه تدریس کند؛ هر چند کتابی باشد که بارها تدریس کرده‌ است. برای هر درس از پیش یادداشت‌هایی آماده کرده بود و در ‌آن‌ها نحوه ورود و خروجش به مطالبی که می‌خواهد ارائه کند، کاملا مشخص بود. چه با شور و علاقه تدریس می‌کرد. با این‌که سیاسی بود اما هیچ‌گاه درس را به‌بهانه طرح مباحث سیاسی و یا مسائل روز، تعطیل و مباحث غیر درسی در کلاس مطرح نکرد. ملتزم بود که زمان کلاس را مشغول تدریس باشد. چهره ایشان و لبخند رضایتش پس از تدریس چه دیدنی بود؛ به‌ویژه وقتی‌که متوجه می‌شد در تدیس موفق بوده و طلاب متوجه درس آن روزش شده‌اند. برخی از روزها که نمی‌توانست به مدرسه تشریف بیاورد، تماس می‌گرفت و با اصرار از ما می‌خواست که اگر ممکن است برویم مسجد و در آن‌جا کلاس درس را برگزار کنیم؛ و تاکید می‌کرد که کرایه رفت‌وآمد همه طلاب را خودش متقبل می‌شود. یادش به‌خیر وقتی که برای درس به مسجد ایشان رفتیم، از این‌که درس آن روز تعطیل نشد، چه خوش‌حال بود. بعد از درس ما را داخل کتاب‌خانه‌ مسجد برد و همانند یک دوست، برنامه روزانه‌اش را برای ما بیان کرد. صبح تا ظهر مشغول تدریس در حوزه بود و بعد از نماز جماعت ظهر، نهار و کمی استراحت، تا هنگام نماز مغرب، در همان کتابخانه مسجد، مشغول مطالعه و تحقیق می‌شد. آن روز تک‌تک آثارش را به ما معرفی کرد و برخی از آن‌ها را نیز به ما هدیه داد. علاقه خاصی به نگارش کتاب داشت و حتی برای این که کار تالیف، سریع‌تر و آسان‌تر انجام شود یک دستگاه تایپ صوتی خریده بود که البته چندان راضی نبود؛ گویا برخی از کلمات فارسی و عربی را به‌درستی تشخیص نمی‌داد و اشتباه تایپ می‌کرد. در بدو امر گمان می‌کردیم که شاید به‌خاطر اهتمام به‌وحدت، خیلی ولایتی و برائتی نباشد اما برخلاف تصور اولیه، به اهل بیت علیهم السلام محبت و ارادت فراوانی داشت و از دشمنانشان، کاملا بری و بیزار بود و برائت خودش را اظهار می‌کرد. روز میلادی نبود که عیدی ندهد و با تقبل هزینه خرید کیک و آبمیوه و یا بستنی، جشن کوچک چند دقیقه‌ای در کلاس برگزار نکند. روحش شاد و یادش گرامی باد 🌐 - کانال دروس حوزه eitaa.com/dorusehowzeh .