#پیام_مخاطبین سلام در جواب دوست عزیزی که درباره فاصله سنی بچه ها پرسیده بودن، باید بگم نظر من روی فاصله کمتر هستش. دو فرزند اولم از همدیگه یک سال ونه ماه فاصله دارند با این که ناخواسته و بهتر بگم خدا خواسته باردار شده بودم ولی خدا رو شکر کردم و ازش خواستم کمکم کنه. فرزند اولم هم به شدت گریه می کرد. ولی خدا رو شکر بعد از یک و نیم سالگی خیلی آروم شد. فرزند دومم که بدنیا اومد الحمد لله آروم بود. کم کم که خستگی زایمانم رفع شد کارها رو غلطک افتاد و اون زمان پوشک هم نبود و من روزی دو سه ساعت کهنه و لباس بچه میشستم و همش از خدا کمک میخاستم بچه ها بخوابن من لباساشونو بشورم. ولی این فاصله کم بچه ها مزیتهای زیادی داشت. مثلا غذا های مورد علاقه بچه هارو میپزی، هر دو استفاده میکنن. یا بچه ها رو پارک میبری یکی غر نمیزنه من حوصلم سر رفت ( البته اینها رو در مورد فرزند سوم دیدم که میگم) یا اینکه بچه ها باهم بازی میکنن که این بزرگترین حسن فاصله کم بچه هاست. با این که یک سال ونه ماه فاصله داشتن ولی به خاطر این که اولی نیمه دومی بود و بچه دومم نیمه اولی بود فاصله درسیشون یک سال شد و با اختلاف یک سال بچه هام با هم به مهد میرفتن. با هم به مدرسه رفتن. جلسه رفتن ها و رسیدگی ها خیلی آسان تر بود. میتونی لباسا اولی رو به بعدی بپوشونی. برا من که بچه ها به سه چهار سالگی رسیدن کارها خیلی کم شد و دوباره هوس بچه کردم. ولی متاسفانه سقط شد. فرزند سومم با فرزند اولم حدودا ۹سال و با دومی حدود ٧سال فاصله داره. ولی همش حس میکنم بچه سومم با اون دوتا اختلافات زیادی داره و انگار برا یه نسل دیگه هستش. دوتا اولی خیلی راحتتر پا به پای هم بزرگ شدن. همیشه یه همبازی کنارشون داشتن. همیشه به همه پیشنهاد میدم تا جوانتر هستید حداقل تاچهار یا پنج تا بچه بیارین. الان واقعا فرزندآوری جهاد هستش. توقعات خودمون و بچه هامونو کم کنیم و جهادی فکر کنیم. به خاطر خدا و امام زمان نسل شیعه را زیاد کنید. کانال«دوتا کافی نیست» @dotakafinist1