فنایی اشکوری: درگذشت استاد فقید و محقق فرهیخته مرحوم دکتر احمد مهدوی دامغانی رضوان الله تعالی علیه را به همه طالبان علم و فضیلت تسلیت عرض می کنم. او در دانشگاه هاروارد تاریخ اسلام تدریس مي‌کرد. او در ادبیات فارسی و عربی و علوم اسلامی به ویژه تاریخ اسلام متبحر بود. از ویژگی های بارز او حب به اهل بیت بود. هرگاه نام مبارک سید الشهدا را می آورد اشک از دیدگانش جاری می شد. این استاد پرآوازه هاروارد از باب وظیفۀ دینی، نه به دلیل و انگیزه‌اي دیگر، در محافل دینی در آمریکا سخنرانی مي‌کردند و در سخنرانی هایش توجه خاصی به ذکر مصائب اهل البیت (ع) داشت. حقیر ضمن اینکه بارها در مجالسشان شرکت داشتم چندبار توفیق دیدار با ایشان در منزلشان در فیلادلفیا را داشتم. ضمناً ایشان کتابخانۀ ارزشمندی در منزلشان داشتند که چند سال پیش شنیدم که کتابخانۀ کنگره آمریکا، کلیۀ کتاب‌های ایشان را خریداری کرده است. آقای مهدوی از دوستان شهید مطهری و شهید دکتر بهشتی بود. هر گاه نامی از آن بزرگان به میان می آمد، خاطراتی از آنها نقل می کرد و اشک از ديدگانش جاری مي‌شد و از اینکه جامعۀ اسلامی چنین سرمایه‌های ارزشمندی را قبل از اینکه بهرۀ کافی را از وجودشان ببرد از دست داد، تاسف مي‌خورد. با اینکه مشهور است ایشان با فلسفه و عرفان چندان موافق نیست، اما اصرار زیادی داشتند که بنده در دانشگاه هاروارد فلسفه و عرفان اسلامی تدریس کنم و معتقد بودند که حضورم در آنجا ضروری‌تر و مفید‌تر از حضورم در ایران است و تأکید مي‌کردند که شخصاً مقدمات آن را فراهم مي‌کنند. بنده به رغم احترامی که برای ایشان قائل بودم و تردیدی در نیت خیر و تشخیص صائبشان نداشتم به دلایلی نمی توانستم پیشنهادشان را بپذیرم. تواضع و خاکساری، لطف و مهربانی و اخلاص و صفای باطن در وجود این مرد عالم موج مي‌زد. با وجود جایگاه علمی بسیار بالا و سال‌ها تدریس در دانشگاه‌های بزرگ جهان، روحیه‌اش همچنان همان روحیۀ طلبگی بود. چه نادرند چنین انسان‌هایی! خدایش رحمت کناد. https://eitaa.com/dreshkevari