✍🏻حرف من واضحه حرف من این نیست که کسی با عیب ظاهری یا باطنی نتونه بیاد زیر علم اباعبدالله علیه السلام... مگه کسی از ما هست از این عیوب نداشته باشه؟! هممون خبر داریم اوضاعمون چقد خرابه... حرف اینجاست که این عیوب خودمون رو اشکال و عیب می‌دونیم یا نه؟! دلمون می‌خواد اصلاح بشه یا نه؟؟ اصلا اهمیت میدیم رضایت حضرت زهرا و امام زمان علیهماالسلام رو یا نه؟ من سینه‌سپر می‌کنم میگم اومدم تو هیئتت و گناه‌کارم؟ یا سر به زیر میگم ببخشید نوکر خوبی نیستم و با گناهانم قلب امام زمانم رو بدرد میارم؟! می‌خوام اصلاحش کنم؟ نیاز می‌بینم اصلاحش کنم؟ یا میگم همینطوری هستم راحتم؟ قراره الگو بگیرم دیگه...