یادداشتی درباره لیلة الرغائب 1. بسیاری از عالمان سنی حدیث مربوط به این شب و نماز آن را جعلی و بدعت دانسته اند.(ابی شامه مقدسی، الباعث علی انکار البدع، ج1، ص10؛ شاطبی، الاعتصام، ج2، ص19 و ... ) 2. به نظر می رسد، قبل از کتاب اقبال الاعمال سیدبن طاووس (قرن هفتم هجری) داستان این شب و نماز آن، در کتابهای شیعه وجود ندارد؛ هرچند گفته می شود در کتاب مفید العلوم منتسب به شخصی به نام خوارزمی (قرن چهارم) نیز روایت آن بدون سند و منبع نقل شده است. 3. هرچند فضیلت این شب و نماز آن، سند خاصی ندارد و معتبر به شمار نمی رود؛ ولی عبادت در شب جمعۀ ماه مبارک رجب، با دیگر ادعیه، فضیلت بالایی دارد. 4. برخی در پاسخ به ضعف سندی این روایت از «تسامح در ادله سنن» یا «من بلغ» استفاده کرده و عمل به آن را «رجاء» بدون اشکال دانسته اند.(هر چند همین قاعده ها هم مورد پذیرش همه فقهاء نیست) 5. نکته ای که به نظر خطا می رسد(با پذیرش صحت عمل به آن از باب رجاء)، ترویج گسترده اعمال «لیلة الرغائب» از سوی برخی منبری ها و رسانه ها می باشد؛ چرا که نوعاً عموم مردم به قصد ورود و قصد رجاء توجهی ندارند و پس از فراگیر شدن تبلیغات رسانه ای این اعمال را به گمان استحباب انجام می دهند و چه بسا رفته رفته رنگ سنّت به خود گرفته و در ردیف سایر ایامی که معتبر هستند مثل شب اول رجب یا شب نیمه شعبان و . .. قرار گیرد و در اثر تبلیغ و معرفی، مخاطب این امور را در ذهن خود برابر تلقی کند. و پیامد این برابر نهادن، این خواهد بود که با تشکیک درباره لیله الرغائب ممکن است مخاطبان در امور معتبر و محکم دین نیز دچار ابهام و تردید شوند. 6. به نظر می رسد روش درست آن است که هنگام معرفی اعمالی مثل اعمال لیلة الرغائب بلافاصله، بر تفاوت آنها با اعمال دیگر که معتبر بوده و از محکمات هستند تصریح کنیم و مانع همنشینی آنها در ذهن مخاطبان در کنار یکدیگر شویم. تاکید بر انجام این قبیل اعمال از باب رجاء از این قبیل تذکرات بجاست.