۳۲۴۹ زمینه‌های حساسیت را با پدرم تا جای ممکن کمرنگ کرده‌ام؛ از توهین و تحقیرها به محبت پدرانه هم نیازی ندارم... الان بحث ازدواج و پذیرفتن خواستگار در میان است و حدود شش‌سال است که پدر بنده به بهانه‌های مختلف و بیشتر مادی و بی‌اعتمادی به وعده‌های خداوند، جلوی آن را گرفته‌اند و هیچ خواستگاری جلوتر از مرحلهٔ تلفنی نیامده. آیا لازم نیست قاطعیتی بدون بی‌احترامی بروز کند؟....اسلام دختر را این‌قدر منفعل می‌خواهد؟ ۱ـ نورچشمی عزيز، قرار نيست و نبايد *دختر مؤمن* منفعل باشد. ۲ـ اما لطفا از اين فرصت برای *خودشناسی* استفاده كنيد. زيرا بدون آن حتما در زندگی خود به هيچ لذت و سعادت پايداری نمی رسيد. ۳ـ ضمنا بايد *باورهای* خودتان را هم *عاقلانه* و *قرآنی* كنيد. اينكه نوشتيد: « من نيازي به محبت پدرانه ندارم » (مثل اينست كه نوزادی بگويد من شير مادرم را نمی خواهم) كه به گمانم *توهين* به اراده الهی است. خداوند اين *نياز* را در وجود شما و در وجود هر پدری قرار داده و شما اين محبت را *با رفتار دخترانه* خود بايد از ايشان *تقاضا* كنيد. بترسيد از روزی كه *فرزند* شما به شما بگويد: مادر؛ من به محبت و نوازش شما نياز ندارم. آن لحظه دنيا در مقابل چشمان شما *سياه* خواهد شد و آن فرزند، *عاق* و از الطاف الهی محروم می شود. ۴ـ اگر امروز خود را نسبت به *محبت پدر* بی نياز می پنداريد چه تضمينی هست كه فردا نسبت به *همسر* خود همين را نگوئيد و مثل *بسياری از زنان به ظاهر مذهبی* با *تقاضای طلاق* به *بچه بازی* نپردازيد؟ ۵ـ لطفا بجای *قاطعيت* نسبت به *ولی نعمت* خود از *هنر شيرين زبانی* خود استفاده كنيد. (مخصوصا الآن كه ظاهرا *مادر* شما هم در *همسرداری* كوتاهی می كند.) ۶ـ لطفا به اين *سخن نورانی* هم بيانديشيد كه فرمودند: *رابطه خود را با خدا اصلاح كنيد تا خداوند رابطه شما را با خلق، اصلاح كند.* ۷ـ نورچشمی عزيز؛ *پدر* و *برادر* به نوعی *همسران تمرينی* شما هستند پس *هنر هدايت نامحسوس* خود را با آنها به خوبی *تمرين* و *تقويت* كنید تا فردا بتوانيد *همسر* و *پسر* و خانواده خود را مؤمنانه مديريت كنيد. اميدوارم در *خودشناسی* و *خودسازی* و *خداباوری* و ازدواج *اسلامی* موفق باشيد. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2