#قطرات_بارانی_۳۹۱۷ یکی از مخاطبین عزیز درباره « نکته قرآنی روز دوازدهم » پرسیده اند: آیا اگر بجای حضرت یوسف یا یک فرد بسیار مومن، یه فرد عادی هم بود، این اتفاق می افتاد؟ یعنی درها پشت سر هم برایش باز میشد؟ در اینکه خدا هر کار بخواد انجام میده شکی نیست اما آیا این خواستن بجز برای افراد خاصی که در رده های بالای ایمان و ... هستن شکل میگیره؟ به ایشان عرض شد: ۱ـ خداوند هيچ دری را برای حضرت يوسف عليه السلام « باز نكرد ». ۲ـ آن جوان پاك، فقط از يك « كار غير مجاز عقلی »، گريخت و به خداوند « پناه برد. » ۳ـ « قوانين و سنت های الهی » (در پاداش يا مجازات يا امداد) برای « تمام مردم جهان و تاريخ » (زن، مرد، سفيد، سياه، جوان، پير، پيامبر) قطعا « ثابت » است. (مثلا تمام اقوامی كه با « نبوت و رسالت » زاويه پيدا كنند و « خلافکار » باشند، « مجازات » می شوند: وَ يا قَوْمِ؛ لا يَجْرِمَنَّكُمْ « شِقاقــــي‏ » أَنْ يُصيبَكُمْ مِثْلُ ما أَصابَ قَوْمَ « نُوحٍ » أَوْ « قَوْمَ هُودٍ » أَوْ « قَوْمَ صالِحٍ » وَ ما « قَوْمُ لُوطٍ » .... (هود/۸۹) و « قوم حضرت شعيب ») ۴ـ يكی از « قوانين و سنت های ثابت الهی » را قرآن چنين بيان می فرمايد: هر كه « از حدود الهی تجاوز نكند »، خداوند (در بن بست ها و گرفتاری ها) برايش « گشايش » و « راه نجات » قرار می دهد: « وَ مَنْ يَتَّقِ اللَّهَ يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً (طلاق/۲) و خداوند « از جائی كه قابل پيش بينی نيست »،« رزق و روزی » لازم را « به او می رساند »: « وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحْتَسِبُ » (طلاق/۳) ۵ـ يكی ديگر از « قوانين و سنت های ثابت الهی » اينست كه: هر فردی اگر فقط خدا را « وكيل » خود قرار دهد (و مطابق تعاليم و احكام او زندگی كند) خداوند او را در تمام امور زندگی دنيوی و اخروی، « كفالت و كفايت و حمايت » می كند: « وَ مَنْ يَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ » ۶ـ بر خلاف تصور همگان، خداوند برای « أنبياء و أولياء و مؤمنين خيلی برجسته »،« سختگيرتر » از « مردم عادی » است. به عنوان نمونه: حضرت آدم عليه السلام را از بهشت نخستين « اخراج » كرد. ۲ـ حضرت يوسف عليه السلام را به خاطر « توسل و توكل به آن زندانی »،« سالها در زندان » نگهداشت. ۳ـ حضرت سليمان عليه السلام، « جسد خودش » را بر تخت خود ديد، ۴ـ حضرت داوود عليه السلام، در محراب كاخ « بسيار أمن » خود ناگهان با هجوم « صد ملك مجسم شده » مواجه شد، ۵ـ حضرت يونس عليه السلام، بخاطر « خسته شدن از نافرمانی مردم » و « ترك بی اجازه مأموريت خود »، به « دريا انداخته شد » و در « دهان و معده ماهی » قرار گرفت كه « اگر استغفار و توبه و تسبيح » نكرده بود، خداوند « تا قيامت » او را در شكم آن ماهی نگه مي داشت. ۷ـ در حالی افراد عادی، با « كمترين استغفار و توبه و تحولی » مورد « آمرزش و عنايت و حمايت الهی » قرار می گيرند. (كه اگر دقت منصفانه ای داشته باشيم، « لطف الهی » را در هر روز زندگی خود تجربه كرده و می كنيم.). ۷ـ به عنوان مثال: ۱ـ « حر بن رياحی » با آن « مزاحمتی » كه برای كاروان حضرت « امام حسين » صلوات الله عليه ايجاد كرد، اما با « استغفار و توبه »، از « اصحاب امام حسين » صلوات الله عليه شد و به مقام « شهادت » رسيد. ۲ـ « فضیل بن عیاض » كه « دزد سابقه داری » بود اما وقتی از پشت بام صدای « قرآن » خواندن صاحب خانه را می شنود، « آن آيات » در « جان » او می نشينند و او بلافاصله « استغفار و توبه » می كند و از دزدی دست بر می دارد از « عارفان بزرگ » می شود. قرآن برای اينكه « تمام مردم » (بدون استثناء) به « لطف و عنايت و حمايت و امداد الهی »،« اميدوار » باشند، می فرمايد: « وَ هُوَ مَعَكُمْ أَيْنَ ما كُنْتُمْ » (هر كجا و در هر وضعيتی باشيد، خداوند همراه شماست.) و قرآن با « تاكيد » می فرمايد: (هيچ فردی)(حتی برادران حسود و بدخواه حضرت يوسف عليه السلام) هرگز نبــــــــــــايد از « لطف و رحمت و عنايت و حمايت الهی »،« مأيوس » باشد: « وَ لا تَيْأَسُوا مِنْ رَوْحِ اللَّهِ » و می فرمايد: فقط « كافرين » از لطف الهی، « مأيوس » و نااميدند: « إِنَّهُ لا يَيْأَسُ مِنْ رَوْحِ اللَّهِ إِلاَّ الْقَوْمُ الْكافِرُونَ » 👈واژه: #استغفار #توبه 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2