#قطرات_بارانی_۳۹۶۳ *يك دقيقه با وحي* « در *روز بیست و سوم* ضیافت الله رمضان ۱۴۰۱ » « *احساس طلبکاری و استفاده ابزاری از مقدسات، ممنوع* » انسان قبل از عاقل شدن، اسیر حواس خویش است و فقط مخلوق را در حوادث موثر می‌پندارد اما چون فطرتش خداشناس است، لذا با مواجهه با حوادث خطرناک، عقل او موقتاً فعال و توجّه او به خالقش جلب می‌شود و فقط ربوبیت او را در رفع مشکلات « موثر » می‌بیند و مشتاقانه و مخلصانه فقط او را به کمک می‌خواند: وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعا رَبَّهُ مُنيباً إِلَيْهِ ...{و اگر به انسان آسيبی برسد خدایش را مشتاقانه (به کمک) مى‏خواند ....} اما وقتی خداوند گشایشی برایش فراهم می‌آورد (و خرش را از پُل می‌گذراند) و فشار را از او برمی‌دارد، او باز غرق محسوسات می‌شود و با غفلت، نقش خدا را فراموش می‌کند و نجاتش را به شانس و عواملی غیر خداوند نسبت می‌دهد و اینگونه ناشکری و خودخواهی می‌کند: ... ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِيَ مَا كَانَ يَدْعُو إِلَيْهِ مِنْ قَبْلُ ... (زمر/۸) { سپس چون نعمتى به او عطا كند آن (خطر) را كه برای رفع آن به درگاه او دعا مى‏كرد فراموش مى‏کند .... } .. و این غفلت تا آنجاست که براى خالق خود همتايانى را قرار مى‏‌دهد تا خود و دیگران را از بندگی خدا گمراه کند: ... وَ جَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِيُضِلَّ عَنْ سَبِيلِهِ ... (زمر/٨) { و برای خدا، مانندهائی را قرار داد تا مانع بندگی او شود ... } به این غافل و ناشکر و خودخواه بگو: با این ناشکری و کفر كمى خوش باش زیرا همنشین آتشى: ... قُلْ تَمَتَّعْ بِكُفْرِكَ قَلِيلا إِنَّكَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ (زمر/٨) البته در جوامع بشری، افراد رو به ازدیادی هم هستند که بجای طلبکاری از خدا، در لحظات خلوت شبانه خود، خود را موظف به تمرین بندگی و سجده و قیام می‌دانند و نگران حسابرسی آخرت خویش و به رحمت خدا امیدوارند: ... هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّيْلِ سَاجِدًا وَ قَائِمًا يَحْذَرُ الآخِرَةَ وَ يَرْجُو رَحْمَةَ ... « *(جزء بیست و سوم)(زمر/۹)* » 👈واژه: #رمضان #جزء ۲۳ #زمر ۹ 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2