#قطرات_بارانی_۳۹۹۱ *يك دقيقه با وحي* « در *روز سی‌ام* ضیافت الله رمضان ۱۴۰۱ » « *‌فقط افراد سنگین‌وزن لایق بهشت‌اند!!!* » رانندگان تاکسی مسافرین لاغر و سبک را به افراد چاق و سنگین ترجیح می‌دهند. صنعتگران هم بدنه هواپیماها و موشکها را از مواد سبک‌تر می‌سازند تا سرعت و ارتفاع و بُرد آنها بیشتر شود. پزشکان هم وزن زیاد افراد را بیماری می‌دانند. اما در نظام عالمانه و حکیمانه الهی، « هر قدر وزن انسان بیشتر باشد »،« سرانجام و موقعیت بهتری در بهشت قرب الهی خواهد داشت!!! » زیرا « ترازوی قیامت » (مثل ترازوهای وزن‌کشی)، فقط « یک كفه » دارد لذا وقتی نامه أعمال هر فردی را روی آن می‌گذارند، از دو حالت خارج نخواهد بود، اگر سنگین باشد صاحبش را به ستاد اسکان بهشت می‌سپارند تا از بهترین پذیرائی برخوردار شود، اما اگر نامه أعمال آن فرد سبک باشد او را به جهنم می‌سپارند تا به اندازه سبکی خود، مجازات شود. چــــــــــرا؟ چون در قیامت فقط « حقّ » وزن دارد: وَ الْوَزْنُ يَوْمَئِذٍ الْحَقُّ ... (أعراف/۸) پس اگر گفتار، رفتار، خنده، سکوت، شوخی و واکنشها و مواضعِ انسان در دنیا نسبت به خودش و والدین و اطرافیانش خوب یا بد، دوست یا دشمن، از نظر « عقل، مجاز » و مطابق با موازین « حقّ » باشد، نامه أعمال او وزین و سنگین خواهد بود و او از مهلکه رسته و رستگار است: ... فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (أعراف/۸)(مؤمنون/۱۰۲) اما اگر گفتار، رفتار، خنده، سکوت، شوخی و واکنش‌ها و مواضعِ انسان در دنیا نسبت به خودش و والدین و اطرافیانش خوب یا بد، دوست یا دشمن، از منظر « عقل، غیر مجاز » و مغایر با « حقّ و آیات الهی » باشد، نامه أعمال او سبُک و او زیانکار و در جهنّم مستحق مجازات خواهد بود: وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ فَأُولئِكَ الَّذينَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ بِما كانُوا بِآياتِنا يَظْلِمُونَ (أعراف/۹) وَ مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ ... في‏ جَهَنَّمَ خالِدُونَ (مؤمنون/۱۰۳) پرسش اول: چرا در این آیات، بجای میزان، کلمه « موازین » آمده است؟ پاسخ: لابد رفتارهای فرد در ابعاد مختلف زندگی و در سنین و شرائط مختلف با « میزان‌های متناسب با همان سنین و شرائط او » سنجیده می‌شوند. پرسش دوم: آیا ممکن است انسان وزن کم کند؟ پاسخ: بله. غفلت و جهالت گناه، انسان را از صراط حق، منحرف و او را سبک و سرنگون می‌کند. منّت و أذیت و ریا هم، ارزش صدقات را باطل می‌کنند. پس انسانی كه ترازوی قیامتی او سنگين‌تر باشد، زندگى رضایتمندانه‌ای دارد: فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوازينُهُ (۶) فَهُوَ في‏ عيشَةٍ راضِيَةٍ (حاقّه/۷) و هر كه ترازویش سبك باشد، مادرش هاويه است که آتشى در آغوش کشنده است‏: وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوازينُهُ (۸) فَأُمُّهُ هاوِيَةٌ (۹) .... نارٌ حامِيَةٌ (قارعه/۱۱) « *(جزء سی‌ام)(قارعه/۱۱)* » 👈واژه: #رمضان #جزء ۳۰ #قارعه ۱۱ 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2