۴۳۹۹ ... یکی از وسایلی که نزد من به امانت بوده گم شده آنقدر ناراحتم که اصلا نمیدونم چه طور خودم رو آروم کنم و در حق  امانت گیرنده چه طور جبران کنم؟ چرا این حس رو در مورد امانت های خدا ندارم مثل زبان،چشم ،گوش و ... با توجه به اینکه فطرتا باید به این سمت و سو حرکت کنیم. و منتظرم از جایی خبری برسه که پیدا بشه، چرا در مورد امام زمانم این حس را ندارم؟ ۱ـ از اینکه پرسش را ندیدم، عذرخواهی و این احساس *مؤمنانه* شما را تحسین و به خاطر حضور عزیزانی مثل شما از خداوند تشکر می‌کنم. ۲ـ متأسفانه آنقدر در *فرهنگ* خانواده‌ها و رسانه‌ها، عبارت: *مال من* و *مال تو* و بحث *مالکیت* رواج دارد و آنقدر گویندگان به *داستان‌سرائی* و *روضه‌خوانی* عادت کرده‌ و از *مباحث عقلانی* و *مفاهیم نورانی قرآن* فاصله گرفته‌اند که خیلی به ندرت می‌توانیم *أمانت الهی* بودن همه چیز را به یاد آوریم. ۳ـ *عذرخواهی* و *استغفار،* اولین و ساده‌ترین راه *جبران* قصورها و تقصیرها نسبت به خلق و خالق است. که اگر صادقانه و مؤمنانه باشد، خداوند *جبار* هم به زیبائی آن را *جبران* می‌کند. ۴ـ ابتدا باید *ضرورت احترام* به *عقل* خودمان را بفهمیم تا بعد ضرورت *احترام عملی* به *پدر* ، *شوهر* ، *امام جماعت* ، *امام جمعه* و *نایب ولی خدا* برایمان روشن شود تا به شوق *احترام* از *ولی خدا* هم برسیم. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام @dr_ghofrani2