من ۲۸ ساله و خانمم ۲۴ ساله، الان بيشتر از يكسالی هست كه رفتيم خونه خودمون. خداروشكر زندگي خوبي داريم و هر دو مون اصلاح و رشد اين زندگي براش اهميت داره. ولي چنتا نكته هست كه فكر ميكنم به عنوان رابطه همسري بايد با هم اصلاحش كنيم. اينكه همسرم درسش تموم شده و الان خانه داره ولي دخترانه زندگي خودش را ادامه ميده. يعني فعاليت خاصي نداره و گوشي و تلويزيون بيشترين زمانش را شامل ميشه. از طرفي ما به واسطه نزديكي هر دو خانواده به خودمون، نسبتا در هفته يك يا دو بار در خانه غذا پخت ميشه و موارد ديگري از فعاليتهاي يك خانم. ميدونم كه خودش خيلي از اين حالت راكدي و بي‌هدفي  و مشغوليت نداشتن اذيت ميشه. من نه حس ترحم دارم و نه از اين بابت كه همسرم شايد و شايد مثل ديگر خانم‌ها نيست و نه برحسب مقايسه اين پيام رو نوشته‌ام. بلكه به عنوان رفيقش و همسرش كه دوستش دارم، نميدونم بايد چطور عمل كنم يا اصلا نيازه كاري بكنم يا خير. البته اينكه بگم من خودم هم از اينكه انقدر زمانش رو با بازي و اينستاگرام و فيلم و سريال تلف ميكنه ناراحت نميشم هم دروغ گفتم. ولي عمل به وظيفم برام مهمتر از صرفا رفع ناراحتي‌هاي خودمه. ممنون ميشم استاد گرامي كمكم كنند ... غالب دخترخانم‌ها در آغاز ازدواج و تا زمانی که فرزنددار نشده‌اند، نمی‌دانند در طول روز و در غیاب شوهر چه کارهائی را باید انجام دهند. لذا بیشتر روز را می‌خوابند، یا با تلفن و گوشی و رسانه وقت خود را پر می‌کنند، پس توصیه به همه پسرهای عزیز اینست که بلافاصله پس از مستقل شدن، با کمک خود خانم، *برنامه روزانه متنوع* و *سبکی* برای کارهای روزمره نوشته و بعدها موارد جدیدی به آن اضافه شود. *منضبط* و *فعال* نگهداشتن نوعروسان از وظائف مهم تازه دامادهاست. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، روبیکا، ایمو @dr_ghofrani2