در آیه ولمن خاف مقام ربه جنتان منظور از دوبهشت چیست؟ ۱ـ *نمی‌دانم.* ۲ـ اما *شاید* جنّت *دلچسب‌ترین حال* و *فضائی پوشیده* و *مخفی از دید دیگران* است برای هر *فرد رشد یافته* و به *کمال رسیده* که در عین *اختصاصی* بودن آن، می‌توان *دیگران* را هم در آن *فضا* مهمان کرد.   تصور کنید اگر شخصی *مدینه العلم* باشد، یعنی در *مقام* و *جایگاه* و *قله‌ای* باشد که بر *همه هستی* اشراف داشته باشد و همه چیز را ببیند و بداند و بفهمد. چنین نازنینی چه *لذّت غیر قابل توصیفی* از *دانائی* خود می‌برد *بدون اینکه دیگران آن عظمت و آن در اوج بودن و آن لذت غیر قابل وصف* را *ببینند.*   حال اگر *دو نفر* یا *چند نفر* در این *أقصی‌المدینه* و در آن *قله* باشند (بدون اینکه افراد پای کوه آنها را ببینند و گفتگوهای آنها را بفهمند) تصور کنید چه *گفتگوهای عالمانه و شیرینی* دارند.  (درست شبیه دو نفر یا چند نفر *کارشناسی* که *یک فیلم* یا *یک بازی فوتبال* را دیده‌اند و بعد از آن چه گفتگوهای شیرینی با هم دارند که کودکان و افراد ناوارد اطراف آنها اصلا آن شیرینی را هرگز نمی‌چشند و حتی شاید به بحث آنها بخندند ....)(یا تصور کنید جناب پروفسور سمیعی، *مغز* انسان را چگونه می‌بیند و وقتی ایشان با چند پروفسور مغزشناس دیگر مباحثه می‌کنند چقدر از گفتگوی با هم *لذت* می‌برند. در حالی که *بیماران جاهل* و حاضر در جلسه آنها، یک کلمه از حرفهای آنها را نمی‌فهمند و شاید احساس کنند که آنها *دیوانه* و *مجنون* اند.) ۳ـ پس *شاید* و *شاید* منظور از *جنتان* این باشد که اگر *انسان* به *قلّه: خاف مقام ربه* برسد در *دو جنّت* قرار می‌گیرد و می‌تواند با *نگاه خدا* به *دنیا* و *آخرت* یا به *عالم غیب* و *عالم شهود* اشراف پیدا کند و از *عظمت* و از *أسرارِ آنها* به *نهایت شکوه و لذت* برسد. به نحوی که اگر *همه پرده‌ها کنار روند* برای او *چیزی عوض نشود.*   الله أکبر از این مقام. الله أکبر به نازنینانی که در چنین مقامی قرار دارند. سلام و صلوات الهی بر آن عزیزان. اللهم ارزقنا. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، روبیکا، ایمو @dr_ghofrani2