اگر دین، همان عقلانیت و انسانیت ذاتی ماست، پس چرا همه ی احکامش مورد پذیرش عقل قرار نمی‌گیره؟ مثلا امری مثل دروغ از نظر فطری و عقلی یک رذیلت اخلاقی در نزد همه محسوب می‌شه اما بعضی احکام دین و حدودش، صرفا جنبه ی تعبدی و دینی داره و حتی شاید از نظر عقلی مورد پذیرش همه قرار نگیره و خلاف عقل و علم هم باشه. ۱ـ *دین* به فرمایش منقول از *حضرت رسول أکرم* صلی الله علیه و آله، *عشق ذاتی به حق و نفرت عاقلانه از باطل* (و چیزی شبیه *آب حیات* خواستن و از *تشنگی* گریزان بودن) است. ۲ـ هر انسان *عاقلی* که بفهمد که بیمار است و بفهمد که *راه درمان بیماری* خود را *نمی‌فهمد* حتما *ضرورت* مراجعه به پزشک را *تشخیص* می‌دهد و به *تشخیص* و *فهم عقلانی* خود حتما عمل می‌کند.  ۳ـ انسان *عاقل* وقتی *می‌فهمد* که هر *علمی* را *ندارد* و *جاده* پیش رویش را *نمی‌شناسد* و *نشانی معشوق* خود را *نمی‌داند،* از *موقعیت‌یاب* (لوکیشن)(= قرآن) و *راهنمایان برگزیده او* (= نبی و رسول و حجّت) حتما *اطاعت* می‌کند.  پس همانطور که *انسان تشنه،* وقتی تشنگی خود را می‌فهمد اما *شریعه* (= راه رسیدن به آب) را *نمی‌داند،* از *سیراب‌شدگان* می‌پرسد و دستور آنها را *اطاعت* و *تبعیت* می‌کند، انسان *عاقل* هم با اینکه تشخیص دارد (یعنی: *إنا لله* بودن خود را می‌فهمد) اما چون *علم* ندارد (و *راه إلیه راجعون* را نمی‌شناسد)، لذا با *مبانی عقلی* خود *حق* یا *ناحق* بودن *مدعیان* و *مستدل* یا *مستند* بودن یا نبودن *ادعا* و *اطلاعات* آنها را *تشخیص* می‌دهد.  پس انسان *عاقل* و *متدین* هر گونه *علم تشریعی* را از *سفیران خالق خود* دریافت و با دقت به آنها *عمل* می‌کند تا به بارگاه *محبوب* و *معشوق* و *معبود* خود به *سلامت* برسد. 👈واژه: 🔻 ما را می توانید در رسانه های زیر دنبال کنید: ایتا، بله، سروش، واتساب، تلگرام، سایت، اینستاگرام، روبیکا، ایمو @dr_ghofrani2